Πέρσι δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο Άρης θα έμπαινε σφήνα στους μεγάλους, παρότι βλέπαμε το καλοκαίρι ότι ενισχυόταν σε μεγάλο βαθμό. Η «ελαφρά ταξιαρχία», όχι μόνο κέρδισε ευρωπαϊκό εισιτήριο με το σπαθί της, αλλά σε κάποια στιγμή φαινόταν ότι θα παλέψει και για τον τίτλο. Ήρθε και η πρώτη συμμετοχή της Πάφος FC στο γκρουπ των μεγάλων, με αποτέλεσμα να αλλάξουν οι ισορροπίες που ξέραμε. Άρης και Πάφος FC φρόντισαν με την απόδοσή τους να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες των Ομόνοια και ΑΕΛ, ενώ από τη νέα τάξη πραγμάτων δεν τη γλύτωσε ούτε η Ανόρθωση που έμεινε εκτός Ευρώπης.

Με βάση τον προγραμματισμό τους, τα μπάτζετ και τις γενικότερές τους κινήσεις, πιθανολογούμε ότι αμφότερες οι ομάδες θα είναι δυνατές και τη νέα χρονιά, ξέρουμε ότι διατηρούν ψηλά τον πήχη και τώρα που απέκτησαν και αυτοπεποίθηση θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για το α’ γκρουπ. Αυτό το ξέρει και η παρέα των έξι μεγάλων ομάδων, οι οποίες δεν μπορούν να αισθάνονται άνετα ότι έχουν εξασφαλισμένη θέση στο πρώτο γκρουπ… όπως τα παλιά τα χρόνια ή ότι θα παλέψουν μόνες τους για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια. Συν τοις άλλοις, μπορεί να προκύψει και του χρόνου καμία έκπληξη και να έχουν νέους μπελάδες.

Η διαφορά με άλλα χρόνια είναι ότι οι πράσινοι και οι κυανόλευκοι βάζουν πίεση από τώρα στους μεγάλους, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να κάνουν τις καλύτερες επιλογές. Ο ανταγωνισμός που δημιουργείται μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει για τους φιλάθλους και το ίδιο το πρωτάθλημα. Και άλλες χρονιές μπορεί να είδαμε διάφορες ομάδες (Ερμής, Νέα Σαλαμίνα, Ολυμπιακός) να κερδίζουν θέση στο πρώτο γκρουπ, ωστόσο δεν κατάφεραν να χτίσουν θεμέλια και να μονιμοποιηθούν εκεί. Συνεπώς, αυτό που περιμένουμε να δούμε την επόμενη χρονιά είναι αν τελικά η δυναμική που απέκτησαν Άρης και Πάφος FC είναι ικανή να ρίξει το κάστρο των «Big-6». Ήδη φρόντισαν να το ταρακουνήσουν σε μεγάλο βαθμό πέρσι…