Του Δρ. Μιχάλη Μιχαηλίδη

Η πρόσφατη τραγωδία στην ορεινή Λεμεσό, με την απώλεια δύο ηλικιωμένων που απανθρακώθηκαν στην προσπάθειά τους να διαφύγουν από το πύρινο μέτωπο, ανέδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο την αμείλικτη φύση των φυσικών καταστροφών.

Οι πυρκαγιές αυτού του είδους δεν αφήνουν περιθώρια για καθυστερήσεις, ούτε προσφέρουν δεύτερες ευκαιρίες – απαιτούν άμεση, συντονισμένη και  υπεράνθρωπη ανταπόκριση. Στην πρώτη γραμμή αυτών των κρίσιμων στιγμών βρίσκονται πάντα τα μέλη της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, της ΕΜΑΚ, οι δασοπυροσβέστες, κ.α.

Η δημόσια συζήτηση εστιάζει, δικαίως, στην ανάγκη ύπαρξης σύγχρονου και επαρκούς τεχνικού εξοπλισμού, για περισσότερα πτητικά μέσα και για πιο έγκαιρο και αποτελεσματικό συντονισμό της πυρόσβεσης.

Εξίσου όμως κρίσιμη - και συχνά παραγνωρισμένη – είναι η φυσική κατάσταση και η φυσιολογική ετοιμότητα των ίδιων των διασωστών πυροσβεστών κ.α.

Η ικανότητά τους να επιχειρούν υπό συνθήκες ακραίας θερμικής καταπόνησης, σωματικής εξάντλησης και ψυχολογικής πίεσης δεν εξαρτάται μόνο από την αντοχή ή την αυταπάρνησή τους, απαιτεί ταυτόχρονα γνώση, εξειδικευμένη εκπαίδευση και συστηματική προετοιμασία, ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται ορθά τα φυσικά και ψυχικά τους όρια.

Στο πλαίσιο αυτό, η ενσωμάτωση του μαθήματος «Διασωστικής Φυσιολογίας σε Ακραίες Περιβαλλοντικές Συνθήκες» στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Αστυνομικής Ακαδημίας, της ΕΜΑΚ και πολύ σύντομα και των Δασοπυροσβεστών  αποτελεί μια πρωτοβουλία με σημαντική επιχειρησιακή αξία.

Μέσα από τέτοιου είδους εκπαιδευτικά προγράμματα, οι διασώστες αποκτούν ουσιαστική γνώση των φυσιολογικών τους ορίων και των τρόπων αποτελεσματικής διαχείρισής των, όταν επιχειρούν υπό ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες.

Η τραγωδία στην ορεινή  Λεμεσού πρέπει να αποτελέσει μάθημα και αφορμή για να ενισχυθεί θεσμικά και πρακτικά και αυτή η διάσταση της επιχειρησιακής ετοιμότητας.

Η επιχειρησιακή υπεροχή δεν εξασφαλίζεται μόνο διαμέσου της τεχνολογίας, αλλά και διαμέσου ενός στρατηγικού σχεδιασμού που θεμελιώνεται με ανθρώπους εκπαιδευμένους, γυμνασμένους στο σώμα, στην ψυχή και στον νου, για να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίζουν και φυσικές καταστροφές αυτού του μεγέθους και ορίων.

Η επένδυση στην επιστημονική κατάρτιση και φυσική ετοιμότητα των διασωστών συνιστά θεμελιώδη πυλώνα προστασίας της ανθρώπινης ζωής, ιδίως όταν η θερμική λαίλαπα μπορεί ανά πάσα στιγμή να κτυπήσει αιφνιδίως και πάλι, με ολέθριες συνέπειες.

Σε κάθε καταστροφή, όταν τα πάντα ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί, το πιο πολύτιμο εργαλείο δεν είναι το πιο σύγχρονο όχημα, ούτε το πιο εξελιγμένο πτητικό μέσο. Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ο άρτια εκπαιδευμένος, ο πειθαρχημένος, ο ψύχραιμος και σωματικά προετοιμασμένος.

Εκείνος που γνωρίζει πώς να λειτουργεί με ακρίβεια στα άκρα, χωρίς να καταρρέει. Αυτός είναι ο διασώστης που θέλουμε και είναι ηθικό μας χρέος να του προσφέρουμε όλα τα εφόδια, τεχνικά, επιστημονικά και ψυχικά για να σώζει ζωές.

Σεβασμό λοιπόν προς την εξειδίκευση κύριε Πρόεδρε, σε όλους τους τομείς της εσωτερικής σας διακυβέρνησης και πρωτίστως προς τον λαό που σας εμπιστεύτηκε και μέσα και από αυτό το πλαίσιο ρητορικής σας κατά την προεκλογική σας πορεία.