Ο Ντράγκομιρ σκόραρε βάζοντας μπροστά στο σκορ τους περσινούς πρωταθλητές κόντρα στη ροή του αγώνα. Αυτό το γκολ όμως δεν λειτούργησε ως καμπανάκι για τους ποδοσφαιριστές του Καρσέδο, οι οποίοι προσπάθησαν από πολύ νωρίς να μπουν σ΄ένα καθεστώς διαχείρισης του αγώνα αντί να ανεβάσουν το τέμπο τους ψάχνοντας ένα δεύτερο γκολ. Ο κύριος λόγος που αυτό δεν βγήκε αφορά την απόδοση του αντιπάλου.

Η Ομόνοια δεν επηρεάστηκε παρά μόνο στο αμέσως επόμενο πεντάλεπτο από το γκολ του Ρουμάνου. Όταν κατάφερε να ξεπεράσει το «σοκ», επανήλθε στους ρυθμούς που έδωσε στο ματς πριν το 0-1. Η Πάφος βλέποντάς το αυτό θα έπρεπε να ανεβάσει τη δική της απόδοση και όχι να αφήσει τον αντίπαλο να ελέγχει τον ρυθμό και τις επιθέσεις. Και είχε αρκετό χρόνο να το κάνει αυτό. Οι φιλοξενούμενοι στη συνέχεια μπερδεύτηκαν σε μία κατάσταση που είχε δύο τινά. Αφενός, η Ομόνοια - αν και κυρίαρχη - δεν βγήκε νωρίς το γκολ της ισοφάρισης.

Αφετέρου βλέποντας πως όντως τίποτα δεν της βγαίνει στο γήπεδο, προσπάθησε απλώς να κρατήσει το ισχνό αυτό προβάδισμα. Όπως έκανε με τον ΑΠΟΕΛ πριν από μερικούς μήνες και τα κατάφερε. Με τους πράσινους δεν βγήκε. Σε κάθε περίπτωση, οι Παφίτες δίκαια έχασαν το ντέρμπι, ωστόσο επιστρέφοντας στην πόλη τους έμαθαν δύο πράγματα.

Πρώτον, πως ανέβασαν πολύ τον πήχη από πέρυσι και μερικές ομάδες δείχνουν να φτάνουν στο επίπεδό τους και δεύτερον, πως πρέπει να επιστρέψουν άμεσα στα στάνταρ απόδοσης που μας έχουν συνηθίσει για να διατηρήσουν τα σκήπτρα. Ένα από τα πολλά θετικά που πλέον έχει αυτή η ομάδα είναι πως δεν επιτρέπει στον πανικό να επικρατήσει μετά από ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Από πέρυσι το έδειξε αυτό, όταν ήρθαν μερικές ήττες και κατάφερε να αντιδράσει πολύ άμεσα. Ακόμα και φέτος... Μετά την ήττα από τον Απόλλωνα εντός έδρας η Πάφος πέτυχε πέντε συνεχόμενες νίκες.