«Για όσο βρίσκομαι εγώ στην προεδρία, η ομάδα δεν θα κινδυνεύσει», επαναλάμβανε ο Πρόδρομος Πετρίδης, κάθε φορά που η συζήτηση πήγαινε στους τεράστιους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς της εταιρείας. Ενώ, σε όσους τον επέκριναν για την κακοδιαχείριση και υποδείκνυαν ότι καμιά εταιρεία που λειτουργεί χωρίς πλάνο δεν μπορεί να είναι επιτυχημένη μακροπρόθεσμα, απαντούσε με τα συνεχόμενα πρωταθλήματα και τις παρουσίες της ομάδας σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Οι πρόσκαιρες επιτυχίες λειτουργούσαν ως επιβεβαίωση πρακτικών που οδηγούσαν, αργά αλλά σταθερά, τον ΑΠΟΕΛ στη χρεοκοπία. Μέχρι που η αδυναμία για άμεση ανταπόκριση σε υποχρεώσεις προς το κράτος και η απόσυρση της πρότασης των «8», ανέδειξαν με τρόπο γλαφυρό το τεράστιο κόστος της κακοδιαχείρισης.

Πώς, όμως, έφτασε μια ομάδα των εφτά σερί πρωταθλημάτων και των οκτώ παρουσιών σε ευρωπαϊκούς ομίλους σε αυτή την κατάντια; Πώς κατάφερε με έσοδα, μόνο από την Ευρώπη, την τελευταία δεκαετία πέραν των 100 εκατομμυρίων να βρίσκεται σήμερα ένα βήμα πριν την χρεοκοπία; Με χρέος πέραν των 40 εκατομμυρίων, παίκτες απλήρωτους, την εταιρεία να σέρνεται στα δικαστήρια και πρώην στελέχη και παράγοντες της ομάδας να κινδυνεύουν με εξευτελισμό; Η απάντηση είναι απλή: Αγνόησε για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα επιδεικτικά τη λογική.

Εδώ και χρόνια, κάθε Σεπτέμβρη, ο Πρόδρομος Πετρίδης και το συμβούλιό του έπαιζαν τη βιωσιμότητα της ομάδας κορώνα- γράμματα. Τα πρώτα πετυχημένα χρόνια σπαταλώντας σε μεταγραφές και αποδεσμεύσεις και το τελευταίο σεντ από τα εκατομμύρια της Ευρώπης και την τελευταία πενταετία προσπαθώντας να ρεφάρουν με χρήματα που δεν υπήρχαν. Προχωρώντας σε κάκιστους προγραμματισμούς και συντηρώντας, αλόγιστα, προϋπολογισμούς διπλάσιους από τα δεδομένα έσοδα.

Κάθε φορά που ο ΑΠΟΕΛ δεν κατάφερνε να εισέλθει στους ομίλους, δημιουργούσε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς 5-8 εκατομμυρίων, και κάθε φορά αύξανε ακόμα περισσότερο τους ήδη τεράστιους προϋπολογισμούς του για να το πετύχει την επόμενη. Εγκλωβίζοντας την ομάδα σ’ ένα φαύλο κύκλο, αφού καμιά επιτυχία δεν μπορούσε βγάλει τον ΑΠΟΕΛ από τη μαύρη τρύπα χρεών.

Αντίθετα, κάθε ευρωπαϊκή πρόκριση τον έφερνε πιο κοντά στη χρεοκοπία. Επειδή η διοίκηση αύξανε τα έξοδα και την κακοδιαχείριση για να πάει όσο πιο μακριά μπορούσε στην Ευρώπη ή για να ξαναμπεί σε ευρωπαϊκούς ομίλους, με αποτέλεσμα η ομάδα να φτάσει στο σημείο να κάνει προϋπολογισμούς μεγαλύτερους από τα εκτιμώμενα έσοδα, στα οποία συνυπολογίζονταν και τα έσοδα από την Ευρώπη της επόμενης χρονιάς.

Χωρίς να υπηρετεί κανένα πλάνο, αμφισβητώντας κάθε πλαίσιο λογικής, λειτουργώντας ως μάνατζερ και προπονητής και επιλέγοντας προπονητές και παίχτες τους οποίους κάθε λίγους μήνες έδιωχνε ως αποτυχημένους για να επιλέξει τους επόμενους.

Ολόκληρη η θητεία του Πρόδρομου στην προεδρία βασίστηκε σε μια ουτοπία: ότι ο ΑΠΟΕΛ θα βρίσκει κάθε χρόνο θέση σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Με βάση αυτή τη λογική, δεν θα μπορούσε να είχε οδηγηθεί πουθενά αλλού. Και ήταν κάτι που αποδείχθηκε φέτος.

Όταν η είσοδος στους ομίλους, μέσω της ανέλπιστης για πολλούς κατάκτησης του πρωταθλήματος, αντί να δώσει μια ανάσα ζωής, να ανοίξει ένα παράθυρο ευκαιρίας για σταδιακή αποπληρωμή των χρεών, έφερε την οριστική οικονομική κατάρρευση. Αφού- λειτουργώντας όπως και όλο το προηγούμενο διάστημα- αύξησε τον προϋπολογισμό της ομάδας σε επίπεδα πέραν κάθε λογικής στην προσπάθεια να μπει στους ομίλους του Champions League, χωρίς κανένα σχέδιο για το τι θα ακολουθούσε εφόσον δεν τα κατάφερνε.

Ακόμα και όταν δεν τα κατάφερε όμως, έσπευσε τον Γενάρη να κάνει τρεις ακόμα πανάκριβες μεταγραφές. Δείχνοντας ότι ούτε με ξεκάθαρα διαμορφωμένα δεδομένα ενώπιόν του δεν μπορούσε να θέσει όρια. Όπως δεν έθεσε ποτέ. Μετατρέποντας το σλόγκαν «ο ΑΠΟΕΛ είναι καταδικασμένος να πρωταγωνιστεί», που τόσο πολύ του άρεσε να επαναλαμβάνει, σε «ο ΑΠΟΕΛ είναι καταδικασμένος».

Σήμερα, ο άνθρωπος που δεν άφησε τίποτα όρθιο στο διάβα του, δηλώνει έτοιμος να αναλάβει νέες πρωτοβουλίες. Προαναγγέλει πλάνα ανασυγκρότησης για «εξεύρεση άμεσων και λειτουργικών λύσεων για το καλό του ΑΠΟΕΛ», ταξίδια για να βρει επενδυτές και ετοιμάζεται να διασώσει την ομάδα που ο ίδιος οδήγησε στον γκρεμό. Πότε όμως αυτός ο πρόεδρος και αυτή η διοίκηση ακολούθησαν ένα πλάνο; Πότε υιοθέτησαν λειτουργικές λύσεις; Πέραν του να διαχειρίζονται τα χρέη με τρόπο που δημιουργούσαν συνεχώς καινούργια; Πότε υπηρέτησαν το καλό του ΑΠΟΕΛ; Πώς μπορεί κάποιος πραγματικά να πιστεύει ότι μπορεί αυτός ο άνθρωπος, έστω και τώρα, να λειτουργήσει διαφορετικά;

Πολλοί έγραψαν ότι ο Πρόδρομος Πετρίδης θα κριθεί από την Ιστορία. Άλλοι από τον τρόπο που θα ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα, που φαντάζουν πιο δύσκολα από ποτέ. Ο Πρόδρομος Πετρίδης έχει όμως ήδη κριθεί. Είναι αυτός που έπαιξε την ομάδα στα ζάρια και την έχασε. Ο οποίος σήμερα ετοιμάζεται για μια ακόμα τελευταία ζαριά. Την οποία θα ακολουθήσουν και άλλες τελευταίες, αν αυτή, κόντρα σε όλα τα δεδομένα, αποδειχθεί επιτυχημένη. Είναι γι’ αυτό που δεν έχει και σημασία αν τελικά θα διαψεύσει τα προγνωστικά. Διότι ό,τι και να γίνει, ό,τι κονδύλια κι αν αντληθούν, εφόσον αντληθούν, θα είναι και πάλι για να εξυπηρετήσουν το πλάνο ενός ολετήρα. Μέχρι την οριστική και ολοκληρωτική χρεοκοπία. Δεν μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς. Δεν ξέρει να λειτουργήσει αλλιώς. Το επιβεβαιώνει κάθε μια από τις μέρες που διοίκησε αυτή την ομάδα. Κυρίως όμως η εικόνα μιας ομάδας που βρίσκεται στον αναπνευστήρα. Με προδιαγεγραμμένη πορεία για όσο, αυτός ο άνθρωπος, συνεχίσει να βρίσκεται στο πηδάλιό της.