Μία άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε ο Γιώργος Δώνης στο SPORT24 και στην εκπομπή Box2Box by Betsson με τους Ηλία Καλλονά και Αντώνη Οικονομίδη.

Ο Έλληνας τεχνικός της Αλ Καλίτζ, με αφορμή τους αγώνες των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη φιλοξενήθηκε στην εκπομπή και αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην κατάσταση που επικρατεί στον Παναθηναϊκό.

“Για την ομάδα, τον Παναθηναϊκό, θεωρώ πως θα έπρεπε τα τελευταία χρόνια, με τα χρήματα που έχουν δοθεί και το μπάτζετ που υπάρχει, να είχε βρει τον δρόμο για ένα καλύτερο σχέδιο που να αφορά όλη την οργάνωση της ομάδας. Όταν έχεις χρήματα δεν είναι δύσκολο να κάνεις καλή ομάδα. Και σταδιακά αυτή η ομάδα να πάρει το πρωτάθλημα και να δημιουργήσει και μεγαλύτερες προσδοκίες και να παίζει και το ποδόσφαιρο που αντιπροσωπεύει το DNA του Παναθηναϊκού. Διότι δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα, αλλά το πώς θα φέρεις το αποτέλεσμα. Νομίζω πως εκεί είναι πιο βαθύ το πρόβλημα.

Εγώ στο μέλλον σκέφτομαι να γίνω πρόεδρος σε μία ομάδα. Και γιατί το λέω αυτό; Διότι ως πρόεδρος πρέπει να στελεχώσω το γκρουπ που θα είναι γύρω από εμένα στο διοικητικό κομμάτι. Εμένα μου αρέσει αυτό που κάνουν οι αγγλικές και οι ιταλικές ομάδες με τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές. Δηλαδή κάποιοι που δεν είναι ικανοί να γίνουν προπονητές ή να είναι σε τμήματα υποδομής, να επιλέγονται για διοικητικά πόστα. Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι ουσιαστικά η δύναμη και η προστασία του προπονητή. Και είναι πολύ σημαντικό κομμάτι ο τρόπος που επιλέγεται ένας προπονητής και για ποιον λόγο τον επιλέγεις.

Όταν πηγαίνεις μόνιμα σε διαφορετικά χαρακτηριστικά προπονητών, είναι σαν να μην γνωρίζεις ποια φιλοσοφία θέλεις να ακολουθήσεις εσύ ο ίδιος, ποιο μοντέλο ποδοσφαίρου θέλεις να παίξεις και μετά με τον ποιο τρόπο μπορείς ή πρέπει να αξιολογήσεις τον προπονητή. Θεωρώ πως πάντα πρέπει να παίρνεις τον προπονητή με τα κριτήρια που θέλεις. Κι ας αργήσεις. Διότι, όσο πιο ισχυρά είναι τα κριτήριά σου, τόσο πιο δύσκολα θα τον απολύσεις μετά. Γιατί θα γνωρίζεις την καθημερινότητα που έχει και θα τον αξιολογείς καλύτερα.

Εμείς στον Παναθηναϊκό πηγαίνουμε διαρκώς σε διαφορετικά μοντέλα. Δεν αξιολογεί κανένας το DNA του Παναθηναϊκού, το οποίο είναι συγκεκριμένο. Πρέπει ο προπονητής που θα επιλέγεται να έχει σύνδεση με την Ακαδημία. Ο Παναθηναϊκός, όλα τα χρόνια, συνδέεται με τον Έλληνα ποδοσφαιριστή, το οποίο το έχουμε αφήσει πίσω. Η Ακαδημία, λοιπόν, από το U15 έως το U21, θα πρέπει όπως έχει κάνει και ο Ολυμπιακός, να βγάλει παίκτες στην πρώτη ομάδα.

Ένα ακόμη σημαντικό κομμάτι στις ομάδες είναι ο Τεχνικός Διευθυντής και πώς επιλέγονται οι ποδοσφαιριστές. Παράλληλα, πώς είναι η συνεργασία του Τεχνικού Διευθυντή με τον προπονητή και το τμήμα scouting, με βάση τα χαρακτηριστικά που θέλει ο προπονητής για να στελεχωθεί η ομάδα. Δηλαδή, για παράδειγμα, εγώ δεν μπορώ να έχω τερματοφύλακα στην ομάδα μου που να μην είναι καλός με τα πόδια. Κι ο λόγος είναι πως θέλω να παίζω με build up και επιθυμώ ο τερματοφύλακάς μου να λειτουργεί ως κεντρικός αμυντικός, να είναι ήρεμος και να έχει καλές επαφές τόσο κοντά όσο και μακριά από την περιοχή.

Πάμε τώρα στη φιλοσοφία του παιχνιδιού. Νομίζω πως τη δεδομένη στιγμή στον Παναθηναϊκό, παρότι έχουν πέσει χρήματα, το ρόστερ είναι ελλειπέστατο. Δεν λέω ότι είναι κακό, λέω ότι είναι ελλειπές. Αναφέρθηκε νωρίτερα ως παράδειγμα ο τρόπος που χρησιμοποιούνται οι winger. Ο προηγούμενος προπονητής, ο Βιτόρια ήταν ένας καλός προπονητής στο κομμάτι της οργάνωσης της μεσαίας ζώνης, περιμένοντας τον αντίπαλο. Και με αυτό τον τρόπο λειτουργούσε τα περισσότερα παιχνίδια, είτε στα ντέρμπι είτε στα ευρωπαϊκά παιχνίδια.

Παρότι του Παναθηναϊκού του δόθηκε μία τεράστια ευκαιρία κόντρα στη Ρέιντζερς που ήταν ο ιδανικός αντίπαλος για να περάσει στους ισχυρούς. Εγώ σαν προπονητής του ΑΠΟΕΛ θα πανηγύριζα αν μου είχε τύχει η Ρέιντζερς διότι θα είχα μία μεγάλη ευκαιρία να φτάσω μέχρι τη League Phase του Champions League. Προφανώς όλοι κάνουμε λάθη στο ποδόσφαιρο και όλοι πρέπει να μαθαίνουμνε από τα λάθη μας. Διότι όποιος εργάζεται, δεν γίνεται να μην κάνει λάθη. Πρέπει, λοιπόν, να υπάρξει μία καλύτερη αξιόλογηση στον Παναθηναϊκό διότι με τα χρήματα που πέφτουν πλέον, η ομάδα δεν είναι στο επίπεδο που πρέπει τόσο στο κομμάτι του ρόστερ όσο και της στελέχωσης συνολικά.

Δεν πρέπει το κριτήριο να είναι αν θα πάρουμε ή όχι το πρωτάθλημα. Τα πρωταθλήματα έρχονται όταν οργανώνεις μία ομάδα σωστά, κάνεις καλές επιλογές, παίζεις καλό ποδόσφαιρο, έχεις φιλοδοξίες και πάθος. Όταν γίνονται αυτοσκοπός, δεν έρχονται”.

Για το γεγονός ότι η συζήτηση αφορά στο αν θα μείνει ή όχι ο Κόντης, ενώ δεν θα έπρεπε να είναι η πρωτεύουσα σε αυτόν τον Παναθηναϊκό: “Καταλήγουμε σε όλα όσα ανέφερα νωρίτερα. Ο Κόντης παρουσιάζεται ως ένας υπηρεσιακός προπονητής. Με τον Χρήστο είχαμε και έχουμε πολύ καλή επικοινωνία, απ’ το διάστημα που βρέθηκε στην Αραβία κι εκείνος ως προπονητής. Είναι φίλος. Είναι ένα παιδί που έχει και φιλοδοξίες και καλές σκέψεις πάνω στο ποδόσφαιρο.

Αλλά το θέμα δεν είναι ο Κόντης ή ο κάθε προπονητής. Είναι η γενικότερη φιλοσοφία που έχεις ως ομάδα. Όταν, λοιπόν, επιλέγεις έναν προπονητή ως υπηρεσιακό και εν τέλει μπορεί και να τον κρατήσεις επειδή έκανε κάποια καλά αποτελέσματα, δείχνει ότι το συνολικό σχέδιο κάπου χωλαίνει. Διότι είναι σαν να μην υπάρχει σχέδιο”.

Για το θέμα του προπονητή στον Παναθηναϊκό: “Να κάνουμε μία απλή ανάλυση. Φεύγει ο Δώνης και έρχεται ο Πογιάτος. Ένας άπειρος προπονητής, στον οποίο κάποιος του λέει ότι ‘θα σου φέρω τους παικταράδες από την Ισπανία, τους νέους και θα πάρεις το πρωτάθλημα’. Φεύγει. Μετά τον Πογιάτος ποιος έρχεται; Ο Μπόλονι. Εντελώς άλλο μοντέλο. Μετά έρχεται ο Γιοβάνοβιτς που βάζει μία τάξη σε κάποια πράγματα με ένα συγκεκριμένο μοντέλο παιχνιδιού και επειδή δεν μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα, έρχεται ένας προπονητής που μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Ένας προπονητής 70 ετών με τις δικές του παραστάσεις. Ο Τερίμ. Μετά τον Τερίμ, έρχεται ο Ντιέγκο Αλόνσο. Άλλη φιλοσοφία παιχνιδιού. Μετά έρχεται ο Βιτόρια. Παρόμοια φιλοσοφία παιχνιδιού. Άρα το διοικητικό κομμάτι, με τον Διευθυντή ποδοσφαίρου και το τμήμα scouting πρέπει να συμβαδίζουν.

Για να σας δώσω ένα παράδειγμα. Εγώ βρίσκομαι σε ένα πρωτάθλημα που είναι απ’ τα πιο ακριβά του κόσμου. Κάθε εβδομάδα είναι λες και παίζουμε αγώνα Champions League. Μπορεί να έχω περάσει και πέντε συνεντεύξεις σε κάθε δουλειά, παρότι με γνωρίζουν στη Σαουδική Αραβία. Δεν παίρνουμε, λοιπόν, προπονητές στο σύγχρονο ποδόσφαιρο επειδή έκανε σε κάποιον κλικ ή έκανε μία επιτυχία στο παρελθόν”.

Για το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να πει μία ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός ότι δεν πάει για πρωτάθλημα, αλλά χτίζει με ορίζοντα διετίας: “Έχουμε μία φράση στη χώρα μας που λέει ότι ‘η πίστη κάνει θαύματα’. Επομένως, η πρώτη ερώτηση που πρέπει να γίνει στους φίλους του Παναθηναϊκού είναι αν αυτό που βλέπει τον πείθει ότι μπορεί όντως να πάρει το πρωτάθλημα. Άρα θα πρέπει να φτιάξεις για αρχή μία ομάδα που αυτός που θα τη βλέπει, θα την πιστεύει. Γιατί όλοι μέσα στον οργανισμό μπορούν να αντιληφθούν πότε μία ομάδα είναι ικανή να κάνει πρωταθλητισμό. Διότι αποπνέει σιγουριά σε πολλά επίπεδα”.

Για το αν οι ομάδες πρέπει να φοβούνται τις αντιδράσεις του κόσμου: “Νομίζω πως πρέπει να δούμε το γενικότερο πλάνο της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό που συζητάμε τώρα δεν είναι κάτι που αφορά μόνο το ποδόσφαιρο. Οι κυβερνήσεις δεν φοβούνται πάντα την αντίδραση του κόσμου σε πράγματα και αποφάσεις; Πολλές φορές δεν λαμβάνουν αποφάσεις με βάση τις αντιδράσεις του κόσμου προκειμένου να μην τους καταψηφίσουν; Σίγουρα ο Έλληνας είναι ένας λαός παρορμητικός. Πολύ εύκολα ενθουσιάζεται και πολύ εύκολα απογοητεύεται”.

Ο επόμενος Τεχνικός Διευθυντής έκανε άλλα πράγματα για να επηρεάσει τη διοίκηση για να με διώξει

Για το τι διαφορετικό θα έκανε στη θητεία του στον Παναθηναϊκό: “Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα. Όταν είχε φύγει ο Νίκος Νταμπίζας από Τεχνικός Διευθυντής, μου είχε πει ο πρόεδρος (σ.σ. Γιάννης Αλαφούζος) να πάρω εγώ τα κλειδιά και να κάνω ό,τι θέλω. Όπως έκανε μετά με τον Γιοβάνοβιτς αν θυμάστε. Όπου ο Παναθηναϊκός πέρασε διάφορα στάδια. Κάποιες φορές με Τεχνικό Διευθυντή και κάποιες άλλες χωρίς. Εγώ δεν το δέχτηκα γιατί είχα πει ότι είμαι προπονητής. Τώρα, κρίνοντάς το, θεωρώ πως έκανα λάθος διότι ο επόμενος Τεχνικός Διευθυντής που ήρθε είχε άλλα πράγματα στο κεφάλι του, τα οποία δεν λέγονται. Θα τα γράψω στο βιβλίο όταν θα έρθει η ώρα. Διότι ο επόμενος Τεχνικός Διευθυντής έκανε άλλα πράγματα για να επηρεάσει τη διοίκηση για να με διώξει. Διότι αν ήμουν εγώ προπονητής, δεν θα μπορούσε να κάνει αυτά που ήθελε. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται”.

Για το πώς παλεύει τέτοιες καταστάσεις ένας προπονητής: “Κοιτάξτε, όταν φεύγει ένας προπονητής από μία ομάδα λέει τη δικιά του αλήθεια. Γιατί πάντα υπάρχουν οι δύο πλευρές. Αν πει τη δική του αλήθεια, θα βγουν και θα πουν ‘ναι, αλλά δεν είχε τα κότσια να το πει όταν ήταν στην ομάδα’. Πρώτον, υπάρχει ο κίνδυνος αν σε μία ομάδα συμβαίνουν περίεργα πράγματα και βγεις και τα πεις ενώ είσαι προπονητής της, οι περισσότερες πιθανότητες είνα να σε διώξουν και να χάσεις και το συμβόλαιό σου. Μην κοιτάτε τώρα τη σύνδεση του Δώνη με τον Παναθηναϊκό. Μιλάμε γενικά για τους επαγγελματίες προπονητής που πάνε να δουλέψουν σε μία ομάδα. Αν, λοιπόν, έχεις προβλήματα με τον Τεχνικό Διευθυντή ή σε καπελώνουν ή σου φέρνουν παίκτες που δεν θες, πόσο εύκολο είναι να βγεις και να το πεις ενώ είναι στην ομάδα;

Πλέον, με την εμπειρία που έχω, πιστεύω πως το καλύτερο είναι να μην κάνεις τίποτα. Κοιτάζεις να διαχειριστείς όσο καλύτερα γίνεται τις καταστάσεις και όταν φεύγεις από την ομάδα, πάλι δεν λες τίποτα. Γιατί το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να χαλάσεις τις σχέσεις σου. Κι ειδικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο στο κρατάνε και μανιάτικο. Δηλαδή, εγώ έφυγα όπως έφυγα από τον ΠΑΟΚ. Δεν χρειάζεται να κάνουμε ανάλυση. Άλλαξα δύο φορές το συμβόλαιό μου και έκανε πίσω. Συμβιβάστηκα. Εν τέλει με έδιωξε ο ΠΑΟΚ και βρέθηκα να είμαι στα δικαστήρια και να βρω τον μπελά μου.

Στον Παναθηναϊκό απολύθηκα με γράμμα. Και με όλες αυτές τις συνθήκες, μου το κρατάνε και μανιάτικο. Άρα, με όλες αυτές τις συγκρούσεις, το μόνο που κερδίζει ο προπονητής είναι να κλείνει πόρτες. Είναι χαμένος όπως και να έχει. Σύμφωνα, λοιπόν, με όλα όσα είπαμε, θα έπρεπε να είχα απαντήσει θετικά στον πρόεδρο του Παναθηναϊκού και να είχα αναλάβει τα ηνία τότε τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι. Εγώ πάντως θεωρώ πως πήρα τη σωστή απόφαση διότι ένας προπονητής δεν πρέπει να ασχολείται με τα συμβόλαια, τους παίκτες ή να μιλάει απευθείας με τον πρόεδρο. Αλλά εκ του αποτελέσματος, εγώ είμαι εκείνος που έφυγα”.

Για τους στόχους του: “Πιστεύω πως θα είμαι προπονητής για τα επόμενα 10 χρόνια. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω ως όνειρο να προπονήσω τρεις ομάδες. Τον Παναθηναϊκό, την Εθνική Ελλάδας και την ΑΕΛ. Θα ήθελα ιδανικά να κλείσω την καριέρα μου στην ΑΕΛ”.

Σε περίπτωση που ερχόταν τώρα ο Παναθηναϊκός αν θα λειτουργούσε με το συναίσθημα ή τη λογική: “Δεν εξαρτάται από εμένα διότι δεσμεύομαι και με ένα συμβόλαιο με την Αλ Καλίτζ. Αλλά τη δεδομένη στιγμή, με τις συνθήκες που υπάρχουν στον Παναθηναϊκό, δεν θα ακολουθούσα το συναίσθημα”.

sport24.gr