Ταυτόχρονα, βοηθάει στην αποσαφήνιση ορισμένων γκρίζων ζωνών, αλλά και καθορίζει ένα είδος πλαισίου, που πιθανώς να αποτελεί προάγγελο για μελλοντικές αποφάσεις, σε ακόμα πιο σημαντικά ζητήματα.
Μία τέτοια απόφαση ήταν κι αυτή που ανακοινώθηκε πριν λίγες ημέρες από το δικαστήριο του Λουξεμβούργου, στην έφεση που είχε είχε καταθέσει η ECA κατά της πρωτόδικης απόφασης, που είχε δικαιώσει τη FIBA στην υπόθεση του τιμήματος που έπρεπε να καταβάλει η ECA προκειμένου να έχει το δικαίωμα διοργάνωσης της Ευρωλίγκας.
Το 2004 η FIBA και η ULEB συνυπέγραψαν το κανονιστικό πλαίσιο των ευρωπαϊκών διασυλλογικών διοργανώσεων.
To 2010, η Ευρωλίγκα, ανέλαβε την υποχρέωση της ULEB να αποδίδει ετησίως 400 χιλιάδες ευρώ στην FIBA Europe.
Το 2012, η FIBA ανακοίνωσε ότι μετά από 5 χρόνια, το 2017, θα καθιέρωνε και πάλι τα Παράθυρα, τους αγώνες πρόκρισης, δηλαδή, στις μεγάλες διοργανώσεις των Εθνικών ομάδων.
Ηταν εκείνη η στιγμή, λοιπόν, που η Ευρωλίγκα, έκρινε πως η επαναφορά των Παραθύρων, αποτελούσε αθέτηση της συμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών. Ετσι, μονομερώς έπαυσε να αποδίδει το ετήσιο αντίτιμο στην FIBA Europe.
Η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια, που σε πρώτη βαθμό δικαίωσαν την FIBA, επιδικάζοντας ένα ποσό 900 χιλιάδων ευρώ, το οποίο αφορούσε στην ετήσια καταβολή για τα επόμενα δύο χρόνια, μέχρι και το 2015.
Η Ευρωλίγκα, επέμεινε, έκανε έφεση, υποστηρίζοντας ότι η απόφαση της FIBA να επαναφέρει τα Παράθυρα αποτελούσε παραβίαση των όρων της συμφωνίας, αλλά και σε δεύτερο βαθμό, το δικαστήριο του Λουξεμβούργου, έκρινε ότι το νέο καλεντάρι της FIBA δεν επηρέαζε σε τίποτα την αρχική συμφωνία των δύο πλευρών.
Η FIBA δικαιώθηκε. Και κυρίως δικαιώθηκε στο κομμάτι, που συνήθως παρουσιάζονται τα ισχυρά προβλήματα όταν προκύπτουν διαφωνίες: Στη μάχη των επιχειρημάτων και της υποστήριξης αυτών.
Πάνω απ’όλα όμως, η FIBA εισέπραξε μία μεγάλη δικαίωση για τον τρόπο με τον οποίο έχει αποφασίσει να πορευτεί σε αυτή τη διαμάχη. Με χαμηλούς τόνους, με συνέπεια, με ορθό λόγο, χωρίς κορώνες, απειλές και αποκλεισμούς. Και κυρίως χωρίς ναπολεοντικά σύνδρομα, που μέχρι τώρα φαίνεται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο προκειμένου να μην οδηγείται αυτή η διένεξη σε μία λύση για το καλό του μπάσκετ παγκοσμίως.
Τα λάθη του 2015, που προκάλεσαν και την προσφυγή της Ευρωλίγκας στην Κομισιόν εγκαλώντας την Παγκόσμια Ομοσπονδία για απειλές τιμωριών στις ομάδες που δε θα αγωνιστούν στο BCL, δεν έχουν επαναληφθεί. Καμία ομάδα δεν τιμωρήθηκε, ουδείς παίκτης στερήθηκε το δικαίωμα να αγωνιστεί στην Εθνική ομάδα της χώρας του κι έτσι η προσφυγή της Ευρωλίγκας στην Κομισιόν, είναι κι πρακτικά αβάσιμη.
Η FIBA, γρήγορα κι ευέλικτα άλλαξε ρότα. Δεν χρησιμοποίησε ως όπλο της τις τιμωρίες, όπως για παράδειγμά έκανε ο Τζιάνι Ινφαντίνο πριν ένα χρόνο όταν τα σχέδια της G-14 μιλούσαν για ανεξαρτητοποίηση των μεγάλων από την UEFA (“Αν γίνει αυτό, θα απαγορευτεί η συμμετοχή των παικτών στις εθνικές ομάδες” είπε ο ισχυρός άνδρας της UEFA). Έκανε υπομονή και στήριξε με όποιο τρόπο μπορούσε τα project της, χωρίς όμως να διατυμπανίζει πολεμικές κραυγές εναντίον της Ευρωλίγκας. Κάτι το οποίο δεν μπορεί να ειπωθεί και για την άλλη πλευρά.
Οι χαμηλοί τόνοι, η ειλικρινής διάθεση επίλυσης του προβλήματος (που φαίνεται από την μετακίνηση των αγώνων των προηγούμενων παραθύρων) και η διαφύλαξη χωρίς εξάρσεις της λογικής που επιβάλλει ότι δύο φορείς μπορούν να συνυπάρχουν χωρίς πρόβλημα, έπιασε τόπο.
H FIBA δικαιώθηκε… Και αυτή η απόφαση έχει πολλαπλές αναγνώσεις.
Αρχικά είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι:
Με αυτή την απόφαση καταρρίπτεται το επιχείρημα της Ευρωλίγκας, που αναφέρει ότι εν μία νυκτί η FIBA αποφάσισε να αλλάξει το σύστημά της και το καλεντάρι της. Η Ευρωλιγκα, ήξερε από το 2012 ότι το 2017 θα καθιερωθούν τα Παράθυρα. Και ήταν το 2017 όταν αποφάσισε να αλλάξει το format της, να καθιερώσει το σύστημα round robin στα πλέι οφς, να αυξήσει τις αγωνιστικές της και να ορίσει αγώνες πάνω σε αυτούς των Εθνικών ομάδων.
Επισης καταρρίπτεται το επιχείρημα που περιφέρει η ECA και αναφέρει ότι δεν μπορούσε να αλλάξει τις ημερομηνίες των αγώνων της την τελευταία στιγμή, διοτι θα υπήρχε πρόβλημα με τους broadcasters και τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Γνωρίζοντας από το 2012 την επαναφορά των Παραθύρων και από το 2016 τις ακριβείς ημερομηνίες των αγώνων των Εθνικών ομάδων, το μόνο που είχε να κάνει η Ευρωλίγκα, ήταν να μην ορίσει αγώνες πάνω σε αυτούς. Το έκανε όμως!
Ασφαλώς και η απόφαση του Λουξεμβούργου αποτελεί ένα είδος “κατηγορίας” προς την Ευρωλιγκα για τη συμπεριφορά που επέδειξε και τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε. Εντούτοις, αυτή η απόφαση δε μπορεί να έχει χαρακτήρα δεδικασμένου στην ανοιχτή υπόθεση μεταξύ των δυο στην Κομισιόν. Αναμφίβολα όμως, δημιουργεί μία ατμόσφαιρα καθόλα ευνοϊκή για την παγκόσμια ομοσπονδία.
Τέλος, είναι ένα πιστοποιητικό εμπιστοσύνης μεταξύ της FIBA και των ομάδων, των συλλόγων που την έχουν (υπο)στηρίξει μέχρι σήμερα. Όχι μόνο τη διοργάνωσή της (BCL), αλλά και τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα πράγματα.
Το γεγονός, ότι πλέον, μαζί με τη FIBA, την υπογραφή της στην καταγγελία που έχει γίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τον καταχρηστικό και μονοπωλιακό ρόλο που παίζει η Ευρωλίγκα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, έβαλε και η ULEB, είναι ακόμα ένα δείγμα της πορείας που έχει αποφασίσει να ακολουθήσει η παγκόσμια ομοσπονδία.
Oι μεγάλες Λίγκες και η FIBA συνασπίζονται απέναντι στο μονοπώλιο της ECA, που έχει μεν το δεύτερο καλύτερο μπασκετικό προϊόν στον κόσμο σε διασυλλογικό επίπεδο, αλλά η τακτική της δεν μπορεί να εφαρμοστεί καθ’ολοκληρίαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό λοιπόν, μετατρέπει την κόντρα μεταξύ της FIBA και την Ευρωλιγκας, σε μία κόντρα ολόκληρου του ευρωπαϊκού μπάσκετ απέναντι στους 11 των εγγυημένων συμβολαίων, που καθορίζουν το μέλλον του.
Και η Κομισιόν, σύντομα θα κληθεί να πάρει σαφή θέση για αυτό.
Πηγή: sdna.gr
