Μία ομάδα που πέρασε από συμπληγάδες και εξάρες. Που μπήκε στη μάχη των περσινών πλέι οφ της Σούπερ Λιγκ ως δεύτερο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και τελικά απλά περίμενε αργά και βασανιστικά τον χρόνο να περάσει για να ολοκληρωθεί το μαρτύριο. Που όχι μόνο άλλαξε προπονητή, αλλά άλλαξε εντελώς αγωνιστική φιλοσοφία εγκαταλείποντας τα «γιούρια» και προσπαθώντας να αφομοιώσει απλά το… θέλω μόνο το αποτέλεσμα. Αυτό, δεν είναι καθόλου εύκολο όταν η πλειοψηφία του ρόστερ της αποτελείται από ποδοσφαιριστές που είχαν μάθει έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού. Αυτή είναι η ΑΕΚ. Και το πεπρωμένο της ήταν να τεθεί αντιμέτωπη με μία ομάδα - καθρέφτη της δικιάς της στο πράιμ του Αλμέιδα. Τον Άρη.

Εμφανίστηκε ο Ματίας! 

Κάποιος που του αρέσει να προκαλεί την τύχη και τους θεούς του ποδοσφαίρου, θα έλεγε πως ο Αλμέιδα εμφανίστηκε από την καλή κι απ΄την ανάποδη στο «Αλφαμέγα». Όταν στα πρώτα λεπτά η ομάδα κατάφερε να προηγηθεί με 2-0 και έφτασε μία ανάσα από το 3-0 (ο Πιερό… δεν). Και φυσικά όταν κατάφερε να ισοφαριστεί από μία κόντρα επίθεση (κι ενώ τα σέντερ μπακ της ήταν στο κέντρο) και ένα κόρνερ. Αυτή ήταν η περσινή ΑΕΚ του Αλμέιδα.

Η ΑΕΚ πήγε και έβαλε δύο και πανικοβλήθηκε. Έχασε τον έλεγχο και το μυαλό της. Μπερδεύτηκε ανάμεσα στον Νίκολιτς και τον Αλμέιδα. Τι κι αν ο ένας έχει χαίτη και ο άλλος είναι καραφλός. Ο Άρης, που είπαμε πολλές φορές πως τον χαρακτηρίζει πέραν από τα υπόλοιπα, η άγνοια κινδύνου, ήταν έτοιμος και εννοείται ψύχραιμος. Γι΄αυτό κατάφερε να ισοφαρίσει. Ένα 2-2 στο Κολόσσι μ΄ένα σωρό αναγνώσεις να ‘χουμε να λέμε.

Πόσοι στην κιτρινόμαυρη κερκίδα περίμεναν το 3-2 μετά τον Γκόλτσον;

Κακά τα ψέματα, το φάντασμα της περσινής ΑΕΚ ξύπνησε μετά το δεύτερο γκολ του Άρη και έδειχνε έτοιμο να σκεπάσει το γήπεδο. Ψέματα θα πουν όσοι υποστηρίζουν πως δεν πέρασε απ΄το μυαλό τους η ολική ανατροπή του σκορ από τον Άρη. Ψέματα θα πουν κι αυτοί που δεν αναγνωρίζουν τον μαεστρικό τρόπο που απλά κατάφερε να σβήσει άμεσα το ματς ο Νίκολιτς. Μετά τα πρώτα πέντε λεπτά του δεύτερου γκολ του Άρη, ουσιαστικά ο Σέρβος κατάφερε να «κλειδώσει» ένα ικανοποιητικό σκορ με βάση το πως αυτό εξελίχθηκε.

Φοβού τον Άρη της κόντρας

Τον ξέραμε με Σπιλέφσκι, τον βλέπουμε με τον Ράτζκοφ. Ο Άρης είναι μία ομάδα που ξέρει να παίζει την κόντρα επίθεση, όσο εύκολα κρατά την μπάλα με πλάτη ο Κβιλιτάια. Δεν άλλαξε φιλοσοφία η ομάδα της Λεμεσού επειδή άλλαξε προπονητή. Απλά φρέσκαρε την ομάδα του με παίκτες που ξέρουν να κάνουν αυτά που είχε μάθει ο Σπιλέφσκι στους προηγούμενους.

Ο Άρης δεν πρόκειται να φοβηθεί στην Νέα Φιλαδέλφεια. Ούτε θα παέι εκεί με το άγχος να τον έχει πλακώσει το προηγούμενο βράδυ. Μάλλον ο αντίπαλος θα αισθάνεται έτσι. Τώρα ποιος θα περάσει δεν ξέρω. Ας ρωτήσουμε τους θεούς του ποδοσφαίρου για κανά χρησμό. Ίσως αυτός που δεν θα πανικοβληθεί αυτή τη φορά, ξέρω γω…