Στην Κύπρο, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων είμαστε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ρατσιστές, κι αυτό φαίνεται με διάφορους τρόπους μέσα από την καθημερινότητά μας. Από εκεί και πέρα όμως, δεν πιστεύω ότι στα γήπεδά μας υπάρχει οργανωμένος ρατσισμός εναντίον συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών λόγω χρώματος η εθνότητας… Τείνω να πιστέψω ότι περισσότερο είναι θέμα αμπαλατοσύνης (άνθρωποι άξεστοι που δεν καταλαβαίνουν και πολλά πράγματα) τα γιουχαρίσματα που ακούγονται κάποτε.

Αυτούς τους φιλάθλους, τα σωματεία θα πρέπει να τους βοηθήσουν να καταλάβουν τι σημαίνει ρατσισμός. Ας πούμε για παράδειγμα, τους λίγους φίλους του ΑΠΟΕΛ που γιουχάισαν τον Πάντσεον της Πάφου, η διοίκηση της εταιρείας έπρεπε να τους φωνάξει στον Αρχάγγελο και να τους εξηγήσει ότι την ίδια ώρα που γιουχάιζαν τον Πάντσεον, έκαναν το ίδιο και για τους παίκτες της δικής τους ομάδας.

Από τις διοικήσεις των ομάδων μας περίμενα περισσότερη σοβαρότητα σε αυτά τα θέματα. Δεν περίμενα από τον ΑΠΟΕΛ να βγει και να μας πει ότι ο Πάντσεον στα αγγλικά γήπεδα ήταν «παλιόπαιδο»! Περίμενα σοβαρότητα από μια τόσο μεγάλη ομάδα όπως είναι ο ΑΠΟΕΛ. Από όλες σχεδόν τις ομάδες απουσιάζει αυτό το στοιχείο. Κι εσείς κύριοι της Ομόνοιας, τι θέλατε τη συμπαράσταση προς τον Πάντσεον; Εννοείται ότι όλοι συμπαραστεκόμαστε. Δεν είναι ανάγκη όμως να βγάζουμε ανακοινώσεις γιατί οι «κακοί» προέρχονται από τον αιώνιο αντίπαλό μας. Δεν θα επεκταθώ άλλο, όσοι με διαβάζουν συχνά, αντιλαμβάνονται τι θέλω να πω σήμερα. Στο κάτω - κάτω, δεν είναι τόσο πολλοί οι αμπάλατοι…