Με αφορμή τη χρησιμοποίηση κάποιων νεαρών για πρώτη φορά στην Εθνική ομάδα των Ανδρών, διαβάζω διαφορά σχόλια και άρθρα ότι οι ομάδες στις οποίες ανήκαν κάποτε δεν πρόσεξαν αυτούς τους παίκτες και τους έχασαν. Ένα από αυτά τα σχόλια αφορούσε τον Πάρη Ψάλτη.

Γράφτηκε σε ιστοσελίδα φίλων του ΑΠΟΕΛ και αναφέρει: «Ο Πάρης Ψάλτης, ο οποίος έκανε σήμερα το ντεμπούτο του με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στον αγώνα με την Κροατία, ήταν… παιδί δικό μας. Πριν 5 χρόνια (καλοκαίρι του 2016) αποφασίσαμε ότι δεν μας κάνει και τον αφήσαμε να πάει χωρίς χρήματα στον Ερμή. Τρία χρόνια μετά, πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό και χρόνο με τον χρόνο γίνεται καλύτερος. Ήδη κάποιες άλλες μεγάλες ομάδες τον… λιγουρεύονται. Μυαλό πότε θα βάλουμε;».

Εξαιρετικό σχόλιο από φίλους του ΑΠΟΕΛ με το οποίο συμφωνώ και δεν συμφωνώ! Συμφωνώ γιατί στον ΑΠΟΕΛ αλλά και σε άλλες ομάδες χάθηκαν μεγάλα ταλέντα γιατί είτε δεν τα πρόσεξαν οι προπονητές της πρώτης ομάδας είτε τα «σκάρταραν» οι προπονητές της κερκίδας. Οι ίδιοι «προπονητές» όταν τους δουν να λάμπουν μετά από κάποια χρόνια σε άλλες ομάδες διαμαρτύρονται.

Δεν συμφωνώ, γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι νεαροί δεν μπορούν να αντέξουν τη λεγόμενη πίεση της μεγάλης ομάδας και δεν βγάζουν όλο το ταλέντο τους στο γήπεδο. Το αντίθετο συμβαίνει όταν φύγουν και πάνε σε ομάδες όπου δεν υπάρχει η πίεση. Εκεί που οι μεγάλες ομάδες κάνουν τεράστιο λάθος είναι στο ότι δεν παρακολουθούν στενά τους νεαρούς και στο τέλος τους βλέπουν και διερωτώνται: «Μα, αυτός ήταν δικός μας;».