Δεν ξέρω πραγματικά αν ο Γρηγόρης Κάστανος παρέμενε στην Κύπρο και δεν άνοιγε τα φτερά του για τις ακαδημίες της Γιουβέντους, τι είδους ποδοσφαιριστής θα ήταν σήμερα. Έχουμε τη χαρά να τον βλέπουμε όποτε αγωνίζεται η Εθνική Κύπρου και είναι φανερό ότι αυτός ο ποδοσφαριστής απέκτησε ποδοσφαιρική παιδεία από πολύ μικρή ηλικία. Και όταν μιλάμε για κρίσιμες ηλικίες στο ποδόσφαιρο, δεν εννοούμε τα 22 ή τα 23 χρόνια ενός ποδοσφαιριστή, αλλά πολύ προηγουμένως.

Από τα 15, 16 ή και πιο νωρίς οφείλει ένας ποδοσφαιριστής να βάλει τις βάσεις και να καλλιεργήσει το ταλέντο και τα προσόντα του. Γιατί ξεχωρίζει ο Κάστανος; Διότι γνωρίζει τι πρέπει να κάνει την μπάλα προτού αυτή έρθει στα πόδια του. Διότι καταφέρνει να οργανώνει παιχνίδι και να αναχαιτίζει τις αντίπαλες επιθέσεις εξίσου καλά. Το γεγονός ότι εδώ και χρόνια αγωνίζεται σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, αποδεικνύει και την αξία του. Δυστυχώς, αν η Κύπρος υστερεί ποδοσφαιρικά σε έναν τομέα, αυτός είναι η ανάπτυξη ποδοσφαιριστών.

Οι διοικήσεις δεν επενδύουν ουσιαστικά σε αυτό το σημαντικό κομμάτι, γι’ αυτό εξάλλου προτιμούν να αποκτούν έτοιμους ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό, μικρούς και μεγάλους. Ναι, σε κάθε ομάδα της Κύπρου υπάρχουν ταλέντα. Αν, όμως, αυτά τα ταλέντα δεν υποστηριχθούν με τον κατάλληλο και εξατομικευμένο τρόπο δεν πρόκειται να φτάσουν στο επίπεδο εκείνων που από μικρή ηλικία πήραν την απόφαση να κάνουν το μεγάλο βήμα στο εξωτερικό. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Γιώργου Εφραίμ, ο οποίος ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στην Άρσεναλ.

Ο Εφραίμ ξεχώριζε για τα προσόντα του, συμπεριλαμβανομένου και της ταχύτητας σκέψης του. Αυτή την ταχύτητα σκέψης τη συναντάς και στον Κάστανο και δεν είναι τυχαία. Όταν δουλεύεις σε ακαδημίες υψηλού επιπέδου δεν βελτιώνεσαι μόνο σωματικά και τεχνικά, αλλά καλλιεργείς και το ίδιο σου το μυαλό.