Οι Κύπριοι φίλαθλοι, οι 12 χιλιάδες που πήγαν την περασμένη Τετάρτη στο ΓΣΠ και οι χιλιάδες τηλεθεατές του προημιτελικού αγώνα κυπέλλου, ανάμεσα στην Ομόνοια και την ΑΕΛ, παρακολούθησαν με προσοχή τη διαιτησία του Ιταλού Λίβιο Μαρινέλι. Ήθελαν να κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις με τους Κύπριους διαιτητές, προκειμένου να αποδείξουν, οι περισσότεροι, ότι οι δικοί μας δεν έχουν ιδέα! Να πούμε κι εμείς τα δικά μας…

-Ο κύριος Μαρινέλι, ξεκινώντας το παιχνίδι άφησε να νοηθεί ότι θα βλέπουμε σαφώς περισσότερη ώρα ποδόσφαιρο και με λιγότερες διακοπές. Τις επιπλέον διακοπές στις καθυστερήσεις τις πρόσθετε.

-Στην προσπάθειά του να αφήσει το παιχνίδι να παίζεται και να μην σφυρίζει συνέχεια, έκανε λάθη και δεν υπέδειξε ολοκάθαρα φάουλ (ο Λοΐζου ακόμα φωνάζει).

-Ο Λίβιο είχε αυτό που δεν διαθέτουν οι περισσότεροι δικοί μας, προσωπικότητα. Ήξερε να ασκεί έλεγχο στο παιχνίδι και στους παίκτες. Και βέβαια, ήταν σαφές ότι ο άνθρωπος διέθετε ωριμότητα, πέρα από τις γνώσεις.

-Το γεγονός ότι ήταν Ιταλός και όχι Κύπριος, τον βοήθησε σημαντικά. Αν, ας πούμε, ο Λίβιο Μαρινέλι ονομαζόταν Λιβέρης Μάριου, η αντιμετώπιση που θα είχε από την κερκίδα θα ήταν πολύ διαφορετική.

Τι μας δίδαξε ο Ιταλός; Ότι δουλειά του διαιτητή στο γήπεδο είναι να βοηθά τους ποδοσφαιριστές να ασχολούνται μόνο με το παιχνίδι. Με τον τρόπο αυτό ανεβαίνει το επίπεδο και ο κόσμος δεν ασχολείται τόσο πολύ με τον διαιτητή, αλλά με το αγωνιστικό μέρος του παιχνιδιού. Βέβαια, για να γίνει αυτό, από την αρχή ο διαιτητής θα πρέπει να το ξεκαθαρίσει, «εγώ αποφασίζω και σφυρίζω, εσείς παίζετε και δεν διαμαρτύρεστε…».