Τόσα χρόνια που παρακολουθώ ποδόσφαιρο πρώτη φορά το είδα, το θαύμασα, το απόλαυσα και σήμερα το σχολιάζω. Μιλώ για τη βαθιά υπόκλιση του προπονητή της Εθνικής Φούτσαλ, Άθου Στυλιανού, προς τους παίκτες του αμέσως μετά την πανηγυρική πρόκρισή τους στην επόμενη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Τι σπουδαίος χαρακτήρας πρέπει να είσαι για να ευχαριστείς με τέτοιον τρόπο τους παίκτες της ομάδας σου; Τον Άθω Στυλιανού τον γνώρισα πριν πολλά, πολλά χρόνια όταν για κάποιο διάστημα έπαιξε μπάλα στον ΑΠΟΕΛ. Θυμούμαι ότι από την Α' κατηγορία τον χάσαμε ξαφνικά. Τον είδα μετά από πολλά χρόνια στον χώρο του φούτσαλ, εκεί όπου έχτισε μία Εθνική η οποία πάει κόντρα στα προγνωστικά βάζοντάς τα με ανώτερες στο άθλημα χώρες. Απόδειξη και οι τελευταίοι αγώνες που έφεραν την πρόκριση: 1η αγωνιστική: Νορβηγία - Κύπρος 2-3, 2η αγωνιστική: Δανία - Κύπρος 2-2, 3η αγωνιστική: Μάλτα - Κύπρος 2-2. Η υπόκλιση του κ. Στυλιανού έγινε μετά τον αγώνα πρόκρισης με τη Μάλτα. Ακολούθησε μία πολύ συγκινητική ομιλία, η οποία έβγαζε κι αυτή ποιότητα από έναν άνθρωπο που φαίνεται ότι αγαπά το άθλημα και γνωρίζει πολύ καλά όλα τα μυστικά του.

Φίλοι μου, άφησα σήμερα για λίγο τον χώρο του «ανοιχτού» ποδοσφαίρου και μεταφέρθηκα, ελπίζω κι εσείς μαζί μου, στον χώρο του κλειστού ποδοσφαίρου, για να τονίσω την ενέργεια του προπονητή της Εθνικής ομάδας με την υπόκλισή του προς τους παίκτες. Με τη σειρά μου υποκλίνομαι κι εγώ σε αυτόν τον άνθρωπο που φαίνεται να τιμά όσο λίγοι την ομάδα στην οποία εργάζεται…