ΤΗΣ ΣΟΝΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

«Φωνή λαού… οργή Θεού», λέει μια παροιμία. Νά, λοιπόν, που αυτή τη φορά οι φωνές του ποδοσφαιρικού λαού στην Κύπρο φαίνεται πως έπιασαν τόπο και έκαναν τους παράγοντες κάποιων ομάδων που σκέφτονταν να ψηφίσουν υπέρ της αλλαγής του κανονισμού του πρωταθλήματος στα μισά της χρονιάς, ώστε να υποβιβαστούν μόνο δύο ομάδες αντί για τέσσερις, να αλλάξουν γνώμη.

Η αλήθεια είναι ότι ασκήθηκε έντονη κριτική στην επιχειρούμενη αλλαγή του κανονισμού ενώ το πρωτάθλημα βρισκόταν σε εξέλιξη, η οποία φάνηκε να πηγάζει από τον φόβο επανάληψης του έργου που θέλει το κατεστημένο του κυπριακού ποδοσφαίρου να τροποποιεί κανόνες κατά το δοκούν ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του.

Η αντίδραση του κόσμου ήταν έντονη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως και αρκετών δημοσιογράφων που καθημερινά επιχειρηματολογούσαν ενάντια στην αλλαγή του κανονισμού.

Έχω την πεποίθηση ότι εάν δεν υπήρχε αυτή η αντίδραση από τους ποδοσφαιρόφιλους του νησιού η κατάληξη θα ήταν διαφορετική.

Ας μην γελιόμαστε, όλοι γνωρίζουμε τι πάει να πει κατεστημένο. Πρόκειται για έναν στενό κύκλο ατόμων που πράττουν κατά πώς τους βολεύει, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι ενέργειές τους ακόμα και για το ίδιο το άθλημα, και για έναν… περίεργο λόγο πάντα βγαίνουν κερδισμένοι, μόνο αυτοί όμως.

Είναι σημαντικό λοιπόν ότι ο ποδοσφαιρικός κόσμος δεν ανέχθηκε την αδικία και αντέδρασε και είναι ακόμα πιο σημαντικό ότι η αντίδραση αυτή είχε αποτέλεσμα, γεγονός που μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ χρήσιμο παράδειγμα για το μέλλον, όταν ίσως κάνουμε τη σκέψη «δεν βαριέσαι, ας γίνει κι αυτό, αφού πάντα έτσι γίνεται».

Οι φίλαθλοι της Κύπρου απέδειξαν ότι θέλουν να βλέπουν ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, μάλιστα σε δημοσκόπηση που έγινε πρόσφατα από το gipedo.politis.com.cy 77% των συμμετεχόντων απάντησαν ότι θέλουν ένα πρωτάθλημα με 12 ομάδες ή και λιγότερες. Δεν είναι κρίμα να αφήνεται ένα πρωτάθλημα να το χαίρονται οι λίγοι;

Η προσέγγιση που επιδείχθηκε πρόσφατα, λοιπόν, επιβάλλεται να χρησιμοποιείται κάθε φορά που πέφτει στην αντίληψή μας μια αδικία, είτε αυτή αφορά κανονισμούς, είτε διαιτητικές αποφάσεις, είτε άλλα γεγονότα που προκαλούν πλήγμα στη δίκαιη διεξαγωγή και την ανταγωνιστικότητα του πρωταθλήματος, είτε πρόκειται για την ομάδα μας είτε για αντίπαλες, είτε μικρές είτε μεγάλες, είτε με πολλούς φιλάθλους είτε με λίγους, είτε θα φέρουν κλικς είτε όχι, πάντα εμπεριστατωμένα, με σοβαρά επιχειρήματα και στοιχεία.

Γιατί, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, είδαμε πολλά… ατυχή (ας τα πούμε) συμβάντα τα προηγούμενα χρόνια στα οποία δεν ασκήθηκε η παραμικρή κριτική, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, ασκήθηκε η ελάχιστη. Για να έχει αξία, λοιπόν, η νίκη στον προηγούμενο αγώνα… πρέπει να κερδίσουμε και τον επόμενο. Ή τουλάχιστον να μην πέσουμε αμαχητί.