Η Ομόνοια είχε όλα όσα έπρεπε στο χθεσινό (23/9) παιχνίδι με τον Ολυμπιακό Πειραιώς, ωστόσο προδόθηκε από το VAR. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μία τόσο καλύτερη σου ομάδα με παραστάσεις από τα καλύτερα ευρωπαϊκά γήπεδα τότε θα πρέπει να έχεις όλες τις λεπτομέρειες μαζί σου.

Ο Χένινγκ Μπεργκ δεν άλλαξε το πλάνο του και συνέχισε όπως έπαιξε με Λέγκια Βαρσοβίας και Ερυθρό Αστέρα. Έδωσε δηλαδή μπάλα στον αντίπαλο, έκλεισε όλους τους χώρους και έψαχνε γήπεδο στην κόντρα. Ό,τι κάνει δηλαδή μία κατώτερης ποιότητας ομάδα όταν αντιμετωπίζει μία πιο μεγάλη ομάδα.

Το πλάνο λειτούργησε άψογα για σχεδόν 70 λεπτά, καθότι η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς απείλησε ελάχιστα την εστία του Φαμπιάνο.

Κάπου εκεί όμως λειτούργησαν πράγματα εξωτερικής λογικής που δεν ήταν από την ευθύνη ούτε των ποδοσφαιριστών αλλά και ούτε του Χένινγκ Μπεργκ. Ο Ραντζέλοβιτς που μπήκε ως αλλαγή τράβηξε από το χέρι τον Λέτσιακς, σε ένα ξεκάθαρο επιθετικό φάουλ που αν δινόταν δεν θα υπήρχε η παράβαση του πέναλτι που υπέπεσε στη συνέχεια ο Τσέχος αμυντικός. Οι ερυθρόλευκοι προηγήθηκαν, ξεθάρρεψαν και έχαναν τη μία ευκαιρία πίσω από την άλλη, μέχρι που ήρθε και το 2-0 στα τελευταία λεπτά των καθυστερήσεων με σουτ του Ελ Αραμπί.

Ωστόσο αξίζει να σταθούμε στη φάση που καταλογίστηκε το πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού. Εντάξει, μπορεί ο διαιτητής να μην είδε το τράβηγμα του Ραντζέλοβιτς, αλλά τα παιδιά του VAR τι έκαναν; Δεν είναι για κάτι τέτοιες φάσεις που ενεργοποιήθηκε το VAR; Ήταν επιεικώς απαράδεχτοι, που δεν παρέπεμψαν τον Ολλανδό, Ντάνι Μακέλι στο VAR για να επαναξιολογήσει τη φάση.

Είπαμε πιο πάνω ότι σε τέτοιους αγώνες πρέπει να έχεις όλες τις συνθήκες υπέρ σου για να μπορείς να κάνεις μία τέτοια υπέρβαση. Και η Ομόνοια ψες το βράδυ δεν τις είχε…