Γλυκόπικρη γεύση αφήνει η ισοπαλία με την Ομόνοια στον ΑΠΟΕΛ. Η εμφάνιση κόντρα στους πράσινους, ειδικά στο δεύτερο μέρος, αφήνει θετικές εντυπώσεις σε μεγάλο βαθμό, ωστόσο μελανό σημείο παραμένει αυτό που ταλανίζει την ομάδα της πρωτεύουσας από την αρχή της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Αχ αυτά τα αμυντικά λάθη…

Ο Σάββας Πουρσαϊτίδης μπορεί να παρουσιάστηκε ήρεμος και αφοσιωμένος στον επαναληπτικό όπου η ομάδα του θα χτυπήσει την πρόκριση, ωστόσο ήταν έντονος με τους ποδοσφαιριστές από το 54ο λεπτό που σκόραρε η Ομόνοια, μέχρι το φινάλε. Περίμενε περισσότερα από αυτούς και όχι άδικα. Αν εξαιρέσουμε την κλασσική φάση του Γκάρνερ προς το τέλος που εξουδετέρωσε εντυπωσιακά ο Φαμπιάνο και κάποιους άλλους καλούς συνδυασμούς, ο ΑΠΟΕΛ δεν άλλαξε 180 μοίρες.

Η εικόνα έχει βελτιωθεί, όχι όμως στο σημείο να παίρνει παιχνίδια. Στον αγώνα της σεζόν (μέχρι τον επόμενο) δεν νοείται να σκοράρεις και μετά από τρία (!) λεπτά να δέχεσαι γκολ σε ημιτελικό εντός έδρας. Αυτό λοιπόν που προκύπτει είναι αν… τελικά τα παλικάρια μπορούν;

Μέχρι τις 10 Μαρτίου υπάρχουν αρκετές μέρες, στις οποίες ο Πουρσαϊτίδης θα προσπαθήσει να βελτιώσει πρόσωπα και καταστάσεις. Σε σχέση με το ντέρμπι του Σαββάτου κόντρα στην Ομόνοια, ο ΑΠΟΕΛ ναι ήταν βελτιωμένος το βράδυ της Τετάρτης. Μπορεί όμως να πάρει την πρόκριση; Στην ουσία, να μην δεχθεί γκολ; Ας το πετύχει πρώτα αυτό και έπειτα βλέποντας και κάνοντας. Ο δρόμος μέχρι τον τελικό δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αντίθετα, χρειάζεται κόπο και ιδρώτα.