Η Ανόρθωση από το τελευταίο σφύριγμα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» γνώριζε πως στον επαναληπτικό με την Ομόνοια θα είναι με την πλάτη στον τοίχο. Το 2-0 του πρώτου αγώνα, έχριζε αυτόματα ως φαβορί την ομάδα της πρωτεύουσας που έβαλε γερές βάσεις για πρόκριση στον τελικό.

Οι κυανόλευκοι στο ΓΣΠ σημείωσαν αρκετές χαμένες ευκαιρίες, έπαιζαν με παίκτη περισσότερο για 80 λεπτά, όμως κατάφεραν να σκοράρουν μόλις ένα γκολ, ενώ δέχθηκαν και τρίτο από την Ομόνοια στο 6’. Ειπώθηκε και γράφτηκε πολλές φορές πως η ομάδα της Αμμοχώστου είναι ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Μπορεί να κερδίσει ένα σπουδαίο παιχνίδι και στα αμέσως επόμενα να τα κάνει μαντάρα. Το απέδειξε πολλές φορές στην τρέχουσα σεζόν.

Ο Κετσπάγια δέχθηκε ερωτήσεις σχετικά με τις απουσίες, το χαμένο δοκάρι, αν η ήταν 11 εναντίον 11. Με τα «αν έπαιζαν οι απόντες» και «αν έμπαινε το δοκάρι του Αραγιούρι»… προκοπή δεν κάνεις. Η «Κυρία» είχε την ανούσια κατοχή, δυσκολεύτηκε να ξεκλειδώσει την αντίπαλη άμυνα, ενώ κάποια μακρινά σουτ δεν ανησύχησαν ιδιαίτερα τον Φαμπιάνο.

Με τα υφιστάμενα δεδομένα, η Ανόρθωση «τρέχει» να ξεφύγει από την 5η θέση που πλέον δεν οδηγεί στην Ευρώπη. Βρίσκεται στο -1 από τον Άρη και την 4η θέση, απόσταση την οποία καλείται να καλύψει στα τρία εναπομείναντα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Οι δικαιολογίες και τα «αν» δεν έχουν θέση στην παρούσα χρονική περίοδο και αυτό οφείλουν να το καταλάβουν όλοι στους κυανόλευκους.

Οι διοικητικές εξελίξεις, καθώς αρκετά ακούγονται για τις σχέσεις Πουλλαΐδη-Χαμπουλλά, η διαφαινόμενη πρόσληψη του Λάρκου και οι όποιες αλλαγές χρειάζεται το ρόστερ, δεν έχουν χώρο στο οικοδόμημα της «Κυρίας». Αν θέλει να σώσει ότι σώζεται, η Ευρώπη είναι επιτακτική ανάγκη.