Η ΑΕΛ έχασε από μια πιο έτοιμη ομάδα, όπως είναι η Ομόνοια, η οποία έδειξε περισσότερη σταθερότητα και νοοτροπία για να φτάσει στην κορυφή. Δεν φεύγει, όμως, από το πρωτάθλημα με άδεια χέρια, αλλά με το ευρωπαϊκό εισιτήριο στο χέρι. Και όχι μόνο…

Το συγκρότημα του Ντούσαν Κέρκεζ κατάφερε να επιστρέψει για τα καλά στην ελίτ του παγκυπρίου πρωταθλήματος. Είναι αναμφισβήτητο ότι οι γαλαζοκίτρινοι έχτισαν μια σπουδαία ομάδα. Το απέδειξαν και χθες στο «ματς της σεζόν» απέναντι στην Ομόνοια, στο οποίο έβγαλαν πάθος και ψυχή, ενώ και τακτικά δεν υστέρησαν από τον μεγάλο αντίπαλό τους.

Η ΑΕΛ δεν θα σηκώσει κάποιον τίτλο φέτος, αλλά οι φίλοι της πρέπει να νιώθουν υπερήφανοι που διεκδίκησε μέχρι το τέλος και τα δύο τρόπαια, όντας η μόνη που το έκανε σε τόσο μεγάλο βαθμό από τους μεγάλους.

Πρέπει να νιώθουν υπερήφανοι γιατί είδαν παίκτες που πάλευαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο και ασχέτως αν έχασαν ένα κρίσιμο παιχνίδι σημασία έχει η τιτάνια προσπάθεια για την εκπλήρωση του στόχου.

Πρέπει να νιώθουν υπερήφανοι διότι η ομάδα τους σε πολλά παιχνίδια έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο, ήταν απαιτητική και με αλλαγμένη νοοτροπία.

Ο Κέρκεζ κατάφερε να «δέσει» τις τρεις γραμμές, να δημιουργήσει μια ομάδα με επιθετικούς προσανατολισμούς, μια ομάδα που έβγαζε αυτοματισμούς και συνδυασμούς, στοιχεία που έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια.

Η ΑΕΛ δεν είναι η χαμένη της παρέας σε σχέση με Απόλλωνα και Ομόνοια. Δημιούργησε τις προϋποθέσεις και έβαλε τις βάσεις για το μέλλον.

Αν στηριχθεί αυτό το πρότζεκτ από τους διοικούντες τότε αυτή η χρονιά θα είναι η αρχή, αφενός για να μονιμοποιηθεί η ομάδα στην ελίτ του πρωταθλήματος και αφετέρου για να ανοίξει ο δρόμος για την κορυφή.

Τα θεμέλια έχουν ήδη μπει…