Σύμφωνοι, ακόμη και χωρίς κόσμο, είναι άλλο να παίζεις στην έδρα σου κι άλλο σε αυτήν του αντιπάλου. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να εξηγηθούν οι εντελώς αντίθετες επιδόσεις της ΑΕΛ στο Τσίρειο με τους αγώνες της εκτός Λεμεσού.

Η ήττα με 1-0 που δέχθηκε από την Ένωση στο Παραλίμνι, με την οποία μπήκε τέλος στο αήττητο σερί οκτώ αγώνων, ήταν η πέμπτη για την ομάδα του Ντούσαν Κέρκεζ στο πρωτάθλημα και, όπως και οι τέσσερις προηγούμενες, ήρθε εκτός έδρας.

Την ώρα λοιπόν που στο Τσίρειο η ΑΕΛ μετρά σε δέκα αγώνες εννέα νίκες και μόλις μία ισοπαλία (χάλασε το... απόλυτο στο τελευταίο ντέρμπι με την Ομόνοια), εκτός αυτού οι γαλαζοκίτρινοι κατάφεραν να πάρουν το τρίποντο μόλις τρεις φορές σε εννέα αγώνες (!) έχοντας από εκεί και πέρα μόνο μία ισοπαλία.

Για να το θέσουμε αλλιώς, στην έδρα της η ομάδα του Κέρκεζ έχει πάρει τους 28 από τους 30 βαθμούς, έχοντας δηλαδή ποσοστό επιτυχίας 93%, ενώ εκτός Λεμεσού πήρε μόνο δέκα από τους 27 - μόλις το 37%!

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως το... σύνδρομο των εκτός έδρας αγώνων είναι αυτό που τραβά πίσω την ΑΕΛ και δεν της επιτρέπει να ξεχωρίσει βαθμολογικά. Σαφώς και κανείς δεν μπορεί να αναμένει να έχει κι εκτός Λεμεσού τον απίθανο απολογισμό που έχει στα παιχνίδια της στο Τσίρειο, όμως το ότι το πάει... αντιστρόφως και κερδίζει μόνο το ένα τρίτο των αγώνων της, είναι κάτι που της στοιχίζει.

Η ΑΕΛ κατέφερε παρά τις πολύ κακές επιδόσεις της εκτός έδρας να παραμείνει στα ψηλά και να βρίσκεται συνεχώς είτε στην κορυφή είτε κοντά σε αυτήν, χάρη στη σχεδόν... εξωπραγματική επίδοσή της στην έδρα της. Δεν μπορεί όμως να έχει εγγυημένο ότι θα συνεχίσει και στο υπόλοιπο πρωτάθλημα να έχει τόσο ψηλό ποσοστό επιτυχίας στο Τσίρειο. Κι αν αυτό... πέσει χωρίς παράλληλα να βελτιώσει τις εκτός Λεμεσού επιδόσεις της και συνεχίσει να μην τα καταφέρνει μακριά από την έδρα της, τότε δεν θα μπορεί να ελπίζει και σε πολλά πράγματα.