Εμείς δεν θα πούμε ότι όλα κυλούν ρόδινα από την ημέρα που εφαρμόστηκε η κάρτα φιλάθλου στα γήπεδα της πρώτης κατηγορίας. Ακόμη και αν δεν γινόμαστε μάρτυρες των σοβαρών περιστατικών βίας, όπως αυτά που βιώναμε πολύ συχνά πριν την εφαρμογή της κάρτας.

Διότι και η ρίψη ενός ή δύο αντικειμένων εντός των αγωνιστικών χώρων δεν είναι αθώες ενέργειες. Είναι παραπτώματα και αδικήματα και καλούνται οι αρμόδιοι να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες και να στείλουν μήνυμα ότι δεν υπάρχει καμία ανοχή. Ωστόσο, αυτό που γίνεται κάθε φορά όταν υπάρχουν σοβαρά επεισόδια εκτός γηπέδων δεν μπορει να εξηγηθεί εύκολα. Με αφορμή αυτά τα περιστατικά, μερικοί λένε ότι ο θεσμός της κάρτας φιλάθλου απέτυχε και προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν. Και όταν τους ρωτάς γιατί απέτυχε, σου απαντάνε «μα δεν βλέπετε τι γίνεται έξω από τα γήπεδα;»

Δηλαδή, ψηφίστηκε ένας νόμος για να μπει μια τάξη στη ζούγκλα εντός των γηπέδων και «ευθύνεται» η κάρτα φιλάθλου γιατί οι ταραχοποιοί δρουν εκτός γηπέδων; Όσοι λοιπόν υποστηρίζουν ότι δεν πέτυχε τον σκοπό της η κάρτα φιλάθλου και φέρνουν παραδείγματα μόνο από περιστατικά που γίνονται εκτός σταδίων, καταρρίπτουν οι ίδιοι τη θέση τους.

Είναι ευθύνη του κράτους και της Αστυνομίας να πατάξουν τη βία εκτός γηπέδων. Η κάθε κριτική όμως, αν πέτυχε, σε ποιο βαθμό πέτυχε, ή ακόμη και αν απέτυχε η κάρτα φιλάθλου, πρέπει να γίνεται με βάση την πραγματική στόχευση του μέτρου. Μόνο έτσι θα έχει ουσία και η συζήτηση…