Οι διαιτητές δεν είναι φαγητό για να το παραγγέλνεις

ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΗΣ

Δημοσιευτηκε:

Οι διαιτητές δεν είναι φαγητό για να το παραγγέλνεις

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει από την πρώτη στιγμή ο Μίλοραντ Μάζιτς όσον αφορά την προσπάθειά του για βελτίωση της κυπριακής διαιτησίας και της μείωσης της προκατάληψης στις τάξεις των φιλάθλων, ήταν να αλλάξει την πρακτική που ακολουθείτο στους ορισμούς των διαιτητών.


Στην τελευταία συνάντηση που είχε με τους προέδρους των ομάδων, ο Σέρβος αρχιδιαιτητής τόνισε ανάμεσα σε άλλα ότι όλοι οι διαιτητές είναι διαθέσιμοι για τους αγώνες όλων των ομάδων και πως ο ίδιος είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για τους ορισμούς. Τοποθέτηση όλο νόημα και που δεν είναι καθόλου τυχαία. Πρόκειται για ένα σαφές μήνυμα με αποδέκτες όλους τους προέδρους και τα σωματεία, αρκετά εκ των οποίων έμαθαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια να «παραγγέλλουν» διαιτητές, λες και πρόκειται για είδος φαγητού.


Είναι γι’ αυτό τον λόγο που βλέπαμε για χρόνια συγκεκριμένους διαιτητές να μην διευθύνουν παιχνίδια συγκεκριμένων ομάδων. Από την άλλη, γινόταν αντιληπτό ότι συγκεκριμένοι διαιτητές σφύριζαν περισσότερα παιχνίδια συγκεκριμένων ομάδων. Ο Μάζιτς παρέλαβε ένα σαθρό σύστημα που έμπαζε από παντού. Κάνοντας τα χατίρια στις ομάδες, η ίδια η ΚΟΠ διαιώνιζε την προκατάληψη αντί να πετυχαίνει τη μείωσή της. Με αυτόν τον τρόπο «χρωματίζεις» διαιτητές και δημιουργείς έναν φαύλο κύκλο. Αντί να λύσεις ένα πρόβλημα, δημιουργείς νέα προβλήματα, ενώ δίνεις την εντύπωση ότι οι διαιτητές είναι έρμαιο των παραγοντικών συμφερόντων.


Παίρνοντας μάλιστα τον χρόνο πίσω, και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2016, το διοικητικό συμβούλιο της ΚΟΠ, σε μία προσπάθειά του να πάρει μέτρα για τη βελτίωση της διαιτησίας, αποφάσισε μεταξύ άλλων να ορίσει άτομο το οποίο θα υποβοηθούσε τον τότε πρόεδρο της Επιτροπής Διαιτησίας Άλαν Σνόντι αναφορικά με προκαταλήψεις και προβλήματα που παρατηρούνταν. Η oμοσπονδία δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτή την απόφαση, ωστόσο μπορεί κανείς να συνδέσει την απόφαση με τις προκαταλήψεις που είχαν μερικές ομάδες για συγκεκριμένους ρέφερι.


Παρότι μπορεί συγκεκριμένοι διαιτητές να έδωσαν παλαιότερα αφορμή για να δημιουργήσουν αυτή την προκατάληψη σε βάρος τους, ήταν ευθύνη της ομοσπονδίας να εξετάσει το ζήτημα και να το επιλύσει, επιβάλλοντας τις ανάλογες τιμωρίες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η λύση στο πρόβλημα δεν ήταν σίγουρα να αποκλείονται διαιτητές από αγώνες συγκεκριμένων ομάδων και να δίνεται η εντύπωση ότι… δημιουργούνται «ομάδες διαιτητών».


Τα χατίρια ή οι προτιμήσεις μερικών ομάδων για συγκεκριμένους διαιτητές, ήταν βεβαίως μια πρακτική που ακολουθείτο στα μουλωχτά. Συνέπεια αυτής της πρακτικής, πέραν των όσων προαναφέραμε, ήταν οι διαιτητές να αισθάνονται μια μεγάλη πίεση: «Για να έχω δουλειά, πρέπει να είμαι καλός με την ομάδα που με ζητάει». Ακολουθώντας αυτή την οδό, χάνεται η εμπιστοσύνη του φίλαθλου κόσμου προς τη διαιτησία, δεν κατορθώνεις να φτάσεις στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που είναι η δικαιοσύνη και η αμεροληψία, ενώ η ΚΟΠ δίνει την εντύπωση ότι επικρατεί η διαπλοκή και η αλληλεξάρτηση μεταξύ της ίδιας και των ομάδων.


Το «όλοι οι διαιτητές είναι διαθέσιμοι για τους αγώνες όλων των ομάδων» είναι λοιπόν η… απάντηση στους παράγοντες, οι οποίοι σαν «κακομαθημένα παιδιά» έμαθαν ό,τι ζητάνε να το παίρνουν. Είναι αυτονόητο ότι οι ορισμοί διαιτητών πρέπει να γίνονται αναλόγως της φόρμας των τελευταίων, σε συνδυασμό με τον βαθμό δυσκολίας των αναμετρήσεων. Ο Μάζιτς, με τη στήριξη της ομοσπονδίας και από τις πληροφορίες που λαμβάνουμε, δεν δείχνει ότι είναι ένας άνθρωπος που «άγεται και φέρεται» από τους παράγοντες.


Επιδιώκει να σπάσει αυτόν τον ομφάλιο λώρο μεταξύ παραγόντων και διαιτητών, μια σχέση που παρέπεμπε σε «κουμπαροκρατία» και «αλισβερίσι» με καταστροφικές συνέπειες για το κυπριακό ποδόσφαιρο. Προφανώς, δεν αρκεί να ανοίξει το «απόστημα», πρέπει να σπάσει τελείως.


Οι ενδείξεις είναι ενθαρρυντικές, αλλά, τόσο ο Μάζιτς όσο και η ΚΟΠ, θα κριθούν στην πορεία για το κατά πόσο θα καταφέρουν να καθαρίσουν αυτό το «απόστημα» ριζικά. Απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να μην λοξοδρομήσει από τον ίσιο δρόμο που προσπαθεί να βάλει την κυπριακή διαιτησία ο Μάζιτς, είναι η επιβολή ποινών σε όσους διαιτητές δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.


Αν δεν υπάρχουν συνέπειες, τότε θα επιστρέψουμε στο παρελθόν. Είναι επίσης εξίσου σημαντικό να μην υπάρχουν ανομοιομορφίες στις αποφάσεις αναφορικά με τις τιμωρίες και η αξιολόγηση να είναι βασισμένη σε αντικειμενικά κριτήρια...


Η πίεση και η αδυναμία


Σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις το τελευταίο διάστημα ο Μίλοραντ Μάζιτς έκανε άμεση ή έμμεση αναφορά στην πίεση που ασκούν οι παράγοντες στους διαιτητές. Στη συνάντηση που είχε με εκπροσώπους των σωματείων την 1/2 έκανε λόγο για «πρωτοφανή πίεση», ενώ στην τελευταία συνάντηση, της περασμένης Τρίτης (1/3), αναφέρθηκε στις δηλώσεις/ανακοινώσεις σωματείων σε βάρος των διαιτητών τονίζοντας πως είδε διαιτητές να δέχονται επιθέσεις από ομάδες μέσω δημόσιων τοποθετήσεων ακόμα και μετά από σωστές αποφάσεις που πήραν.


Η δε δήλωση του Μάζιτς ότι έχει δώσει ξεκάθαρες εντολές στους διαιτητές να καταγγέλλουν τυχόν ανάρμοστες συμπεριφορές σε βάρος τους από παράγοντες ομάδων πριν, στο ημίχρονο ή μετά από αγώνες γιατί αν αποκρύψουν τέτοια περιστατικά, οι συνέπειες θα είναι πολύ σοβαρές για τους ίδιους, δεν είναι καθόλου τυχαία. Ο Σέρβος γνωρίζει ότι από τη στιγμή που ένας διαιτητής αρνείται να καταγγείλει τέτοια περιστατικά, δείχνει σημάδια αδυναμίας με αποτέλεσμα σιγά – σιγά να γίνεται έρμαιο στις ορέξεις του κάθε παράγοντα με δυσάρεστα αποτελέσματα.