Η αλήθεια είναι πως, το τελευταίο διάστημα, η μουρμούρα προς το πρόσωπό του μεγάλωσε. Ο κόσμος της Ομόνοιας είδε την ομάδα του να μένει εκτός εξάδας και αυτόματα άρχισε και η κουβέντα για τον Χένινγκ Μπεργκ και κατά πόσο πρέπει να μείνει. H απάντηση δόθηκε... σχετικά γρήγορα. Μετά από 998 ημέρες, που μεταφράζονται περίπου σε δύο χρόνια και εννιά μήνες, ο Νορβηγός τεχνικός δεν θα είναι στον πράσινο πάγκο. Η διοίκηση θεώρησε ότι η ομάδα θέλει ένα ταρακούνημα και πιστεύει πως αυτό θα γίνει με αλλαγή στην τεχνική ηγεσία. Κάποιους εξέπληξε η απόφαση Σταύρου Παπασταύρου. Άλλοι σημείωναν πως θα ήταν καλύτερα να έμενε μέχρι το φινάλε που τελείωνε το συμβόλαιό του, και μία άλλη «σχολή» συμφώνησε με την απόφαση.

Το δεδομένο είναι πως ο Μπεργκ αποχωρεί και κατά πόσον ήταν λάθος ή σωστή η απόφαση, θα το κρίνει η πορεία. Το όνομά του όμως θα είναι για πάντα χαραγμένο στα βιβλία της ιστορίας της Ομόνοιας. Γιατί με αυτόν, μπήκε για πρώτη φορά σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης (δις). Με αυτόν πανηγύρισε πρωτάθλημα που κόντευε να ξεχάσει τι είναι.

Άφησε πίσω του μεγάλη παρακαταθήκη και, όπως σημειώνεται και στην ανακοίνωση της Ομόνοιας: «Υπό την καθοδήγηση του κ. Χένινγκ Μπεργκ, ο σύλλογος όχι μόνο κατόρθωσε να αναδείξει Ομονοιάτες ποδοσφαιριστές μέσα από τα σπλάχνα του, αλλά τους μετέτρεψε σε σημαντικές μονάδες και πρωταγωνιστές». Άφησε λοιπόν μεγάλη κληρονομιά και έκανε τους νεαρούς της ομάδας να πιστέψουν στις δυνατότητές τους και να ελπίζουν. Και πάνω σε αυτό το μοντέλο πρέπει να στηριχθεί η διοίκηση. Δηλαδή, ο νέος τεχνικός να έχει κατά νου πως η ακαδημία πρέπει να «εφοδιάζει» συνεχώς την α΄ ομάδα. Η «σχολή Μπεργκ» λοιπόν θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια. Ένας προπονητής που τόλμησε. Που δεν δίσταζε να βάλει νεαρούς όταν «έκαιγε» το σίδερο. Που δεν ασχολείτο με ηλικίες και βιογραφικά.

Κάποτε, όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος. Σαφώς και για το ότι η Ομόνοια βρέθηκε εκτός στόχων, δεν φταίει μόνο αυτός. Όλοι έχουν το μερίδιο ευθύνης τους. Όμως, κάπου έδειχνε το πράγμα να μην προχωρά.