Κάθε χρόνο ολοένα και βαθαίνει ο προβληματισμός και μεγαλώνει η απαξίωση για το προϊόν που λέγεται «κυπριακό ποδόσφαιρο». Δυστυχώς ο επαγγελματισμός σε πολλά πράγματα είναι για κάποιους άγνωστη λέξη.

Το βλέπουμε σχεδόν σε όλες τις ενέργειες που γίνονται και στις αποφάσεις που λαμβάνονται. Δεν φταίει ασφαλώς ένας για την κατάσταση. Αν προσωποποιήσουμε το πρόβλημα, τότε χάθηκε το παιχνίδι εντελώς και δεν υπάρχει δρόμος για γυρισμό σε ένα προϊόν με πιο υγιείς βάσεις. Η ΚΟΠ αδυνατεί να διαχειριστεί καταστάσεις που απαιτούν ριζοσπαστικές αλλαγές. Αφήνει τα πράγματα να φτάσουν στα όριά τους και μετά αναζητά λύσεις. Προσπαθεί με… «πατσιαρίσματα» να συμμαζέψει κάποια πράγματα, αλλά είναι πλέον αργά.

Οι σύλλογοι βλέπουν το συμφέρον τους και, κακά τα ψέματα, ελάχιστοι βάζουν το κοινό συμφέρον πάνω από το συλλογικό. Λογικό θα μου πείτε. Κάποτε όμως θα παύσει να υπάρχει το συλλογικό γιατί θα… βαρέσουν διάλυση. Δεν είναι τώρα, είναι σε δύο, τρία, πέντε χρόνια. Είναι η ωμή πραγματικότητα και ας μην κοροϊδευόμαστε.

Όλοι έχουμε ευθύνη για αυτή την κατάσταση στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Όλοι όσοι ασχολούμαστε, ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Δεν εξαιρείται κανένας. Αυτοί όμως που λαμβάνουν τις αποφάσεις και το παίζουν… ξερόλες, είναι καιρός να ακούσουν και κάποιους άλλους. Κάτι ξέρουν και αυτοί. Να μην το παίρνουν εκδικητικά και να βάλουν νερό στο κρασί τους. Μόνο έτσι θα έρθει…η άνοιξη.