Εμείς δεν θα κατηγορήσουμε κανέναν φίλαθλο στην Κύπρο που είναι πλημμυρισμένος από προκατάληψη έναντι της κυπριακής διαιτησίας. Το αντίθετο. Γράψαμε πολλές φορές ότι η ίδια η ΚΟΠ και η Επιτροπή Διαιτησίας με τις αποφάσεις τους εδώ και χρόνια δημιούργησαν αυτό το συναισθηματικό υπόβαθρο στον Κύπριο φίλαθλο. Και τους κατανοούμε απόλυτα όταν πίσω από κάθε αμφισβητούμενη ή «ύποπτη» φάση βλέπουν κάτι το μεμπτό.

Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τη διαιτησία του Ιταλού, Λίβιο Μαρινέλι, καθώς και άλλων ξένων διαιτητών που ήρθαν και διεύθυναν κυπριακούς αγώνες, θα ζητούσαμε από όλους τους φιλάθλους, αν μπορούν, βέβαια, γιατί είναι πραγματικά δύσκολο με τα όσα προηγήθηκαν για πολλά χρόνια, να φανταστούν ότι τον ίδιο αγώνα διαιτήτευε Κύπριος διαιτητής. Διαφωνείτε ότι θα γινόταν ολόκληρος σαματάς; Ακόμη και αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό οι φίλαθλοι, δεν θα τους κατηγορήσουμε.

Διότι η ευθύνη βαραίνει την ίδια την ΚΟΠ και την Επιτροπή Διαιτησίας που επιβάλλεται να καλλιεργήσουν με τις αποφάσεις τους το αίσθημα εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας του κόσμου έναντι της διαιτησίας. Επιπλέον, κάθε φορά που έρχεται ένας ξένος διαιτητής να σφυρίξει ένα κυπριακό παιχνίδι ακούμε από μερικούς ότι «και οι ξένοι διαιτητές κάνουν λάθη», λες και δεν το ξέραμε και το μάθαμε τώρα. Οφείλουμε όλοι να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα διότι χάνουμε την ουσία.

Ποια είναι η μεγάλη εικόνα; Ότι στο Ομόνοια – ΑΕΛ είδαμε ποδόσφαιρο. Είναι για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στην εικόνα μιας αναμέτρησης η διαχείριση που κάνει ένας διαιτητής. Τεράστιο. Είδαμε την μπάλα να μην σταματάει γιατί ο διαιτητής δεν είχε συνεχώς το σφυρί στο στόμα, στέλνοντας το μήνυμα στους παίκτες να μην ξαπλώνουν στο έδαφος με το παραμικρό άγγιγμα. Έδειξε με την προσωπικότητά του ότι αυτός είναι ο άρχοντας και δεν υπάρχει περίπτωση να… τον πάρουν καροτσάκι οι παίκτες μέχρι την κερκίδα. Αυτά όλα είναι μαθήματα. Θα διδαχτούμε; Ή θα βλέπουμε τη μικρή εικόνα;