Η κρίση προς το έργο του Μίλοραντ Μάζιτς στην κυπριακή διαιτησία πρέπει να γίνεται αφού πρώτα λάβουμε υπόψη τι παρέλαβε ο Σέρβος, καθώς και τι ενέργειες κάνει για να βελτιώσει την κατάσταση. Παρέλαβε μία σαθρή κατάσταση, μικρό αριθμό διαιτητών και ένα σύστημα το οποίο σου έδινε την εντύπωση ότι επιβίωναν όσοι είχαν γερές πλάτες.

Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, ο Μάζιτς να καταφέρει από τη μία μέρα στην άλλη να αλλάξει εντελώς την εικόνα της διαιτησίας; Ο Σέρβος θα κριθεί από την πρόσφατη τοποθέτησή του ότι «τα αποτελέσματα της δουλειάς και των αποφάσεων που λαμβάνουμε σήμερα θα φανούν πολύ περισσότερο τα επόμενα χρόνια». Αν θέλουμε να κρίνουμε συνολικά το μέχρι τώρα έργο του, πρέπει να στεκόμαστε και στις κινήσεις που έκανε για αναβάθμιση της διαιτησίας και να συγκρίνουμε τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει σε σχέση με τους προκατόχους του. Κατ’ αρχάς ο Μάζιτς μένει μόνιμα στην Κύπρο σε σχέση με τους Ρέικβαρντ, Σνόντι και Λαγιέκ, οι οποίοι επισκέπτονταν το νησί μας μία φορά τον μήνα… και αν. Θα μου πείτε, δεν μπορεί να αξιολογεί τους διαιτητές από τη Σερβία;

Η απάντηση είναι ότι βρίσκεται στο πηδάλιο ενός νευραλγικού χώρου και η παραμονή του στην Κύπρο του δίνει τη δυνατότητα να βλέπει από κοντά τους ρέφερι, να συζητά μαζί τους, ενώ είναι εξίσου σημαντικό οι τελευταίοι να τον νιώθουν στο πλευρό τους. Είναι, επίσης, σημαντική η εικόνα που δίνει προς τα έξω ότι δεν… κάθεται στην πολυθρόνα του σπιτιού του περιμένοντας την επιταγή. Επιπλέον, γύρισε όλη την Κύπρο και εντόπισε διαιτητές που μπορούν να αντεπεξέλθουν στην πρώτη κατηγορία.

Είχαμε, μήπως, εκκολαπτήριο ταλέντων για να έχει μία βάση να στηριχθεί ο Μάζιτς; Το αν θα καταφέρει να αλλάξει την εικόνα της διαιτησίας, ο χρόνος θα το δείξει. Η κριτική προς το πρόσωπο του εκάστοτε αρχιδιαιτητή, έναν ρόλο που είναι από τους σημαντικότερους στο κυπριακό ποδόσφαιρο, είναι απαραίτητη, ωστόσο, οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη τα εμπόδια που βρήκε μπροστά του ο Μάζιτς, τα οποία δεν είναι ήταν ένα ή δύο.