Ο Ανδρέας Σάουρος, πρώην ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα Λ., του Ολυμπιακού, της Δόξας, του ΘΟΪ, του Οθέλλου, του ΑΣΙΛ και της Ελπίδας Ξ., έφυγε στα 45 του χρόνια για τη γειτονιά των αγγέλων. Έφυγε μετά από γενναία τρίχρονη (Νοέμβριος 2017) μάχη με τον καρκίνο και βύθισε στο πένθος ολόκληρη την κοινότητα Λυμπιών και ειδικότερα την οικογένειά του.

Τον αγαπητό φίλο και πρώην συνάδελφό μου Κώστα, τη μάνα του Χαρίκλεια, τις αδελφές του Σταύρη και Θέα, μα πάνω απ' όλα τη σύζυγο και τα παιδιά του Κωνσταντίνο και Μαρία.

Τον Ανδρέα τον γνώρισα στις αίθουσες αναμονής του Ογκολογικού Κέντρου. Ήταν αυτό που λέμε «όμορφος άνθρωπος». Όλοι είχαν μια καλή κουβέντα να πουν γι' αυτόν, τόσο για την ποδοσφαιρική του καριέρα, στην οποία πάνω απ' όλα διακρινόταν για το ήθος του, όσο και για τη δουλειά του στην ΥΚΑΝ.

Ενέπνευσε πολλούς με τη ζωή και τον αγώνα του και ειδικότερα τον 20χρονο γιο του Κωνσταντίνο, ο οποίος τον αποχαιρέτησε με τα ακόλουθα λόγια: «Πατέρα μου, μαχητή μου, λεβέντη μου, σε ευχαριστώ για όλα, δεν θα σε απογοητεύσω ποτέ. Καλό παράδεισο, θα είσαι η δύναμή μου για πάντα. Είσαι ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει, σ' ευχαριστώ...».

Καλό παράδεισο γενναίε μαχητή Ανδρέα. Είμαστε σίγουροι ότι από εκεί ψηλά θα παρακολουθείς την οικογένειά σου και τον γιο σου Κώστα να παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς από το μελλοντικό ιατρείο του και θα χαίρεσαι μαζί τους.

Και να το ξέρεις Ανδρέα, οι γενναίοι και όμορφοι άνθρωποι ποτέ δεν φεύγουν, ζουν για πάντα στις καρδιές μας! Αιωνία σου η μνήμη καλέ μας φίλε, κουράγιο και δύναμη στην οικογένειά σου.