Μεγάλος ντόρος έγινε την εβδομάδα που μας πέρασε για τα δύο πέναλτι που δόθηκαν στον Παναθηναϊκό, με τα οποία γύρισε το ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Δεν θα ασχοληθώ εάν ήταν ή δεν ήταν ή εάν ήταν το πρώτο και δεν ήταν το δεύτερο. Το ζήτημα είναι πως όλος ο οργανισμός της ΑΕΚ, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων ρεπόρτερ της ομάδας, δεν έκαναν τίποτε άλλο τις προηγούμενες μέρες από το να ασχολούνται με τη διαιτησία και με τα όποια λάθη της, χωρίς να ασχολούνται καθόλου με την αγωνιστική εικόνα της ομάδας τους.

Προσωπικά άκουσα μόνο τους έμπειρους Ελλαδίτες συνάδελφους Σταμάτη Βούλγαρη και Μιλτιάδη Παναγιωτόπουλο να κάνουν ανάλογη κριτική στην εμφάνιση της ΑΕΚ. Είχαν το θάρρος να βγουν μπροστά και να πουν την πικρή, για τους Αεκτζήδες, αλήθεια. Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς ήταν πολύ ανώτερος της ΑΕΚ και κέρδισε δίκαια. Τελεία και παύλα.

Στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές, η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα ψάχνεται. Ο Αργεντινός τεχνικός, που για πρώτη φορά κοουτσάρει ομάδα στην Ευρώπη, δεν έχει ακόμα κατασταλάξει σε σχήμα, τακτική και θέσεις ποδοσφαιριστών. Η ΑΕΚ, παρόλο που διαθέτει ποιοτικούς παίκτες, δεν έχει ορθολογιστικό σχήμα, δεν αποδίδει συνδυαστικό ποδόσφαιρο και αυτό «φωνάζει» από χιλιόμετρα μακριά. Στην ΑΕΚ τούς βολεύουν τα όποια λάθη της διαιτησίας.

Εθελοτυφλούν, όμως, εάν πιστεύουν πως τα αγωνιστικά προβλήματα μπορούν να κρυφτούν κάτω από το χαλί της διαιτησίας. Εθελοτυφλούν, επίσης, εάν πιστεύουν ότι απλά και μόνο με την είσοδο της ομάδας στην «Αγιά Σοφιά», τα αγωνιστικά προβλήματα και τα κενά θα εκλείψουν διά μαγείας. Καλά κάνουν να «ξυπνήσουν» προτού χαθεί ακόμα μια χρονιά.