Το Australian Open ξεκίνησε (8/2) σε μια δύσκολη, απαιτητική, απρόβλεπτη και αβέβαιη χρονιά όχι μόνο για τον αθλητισμό αλλά και για όλη την ανθρωπότητα. Ο κορωνοϊός όμως δεν στάθηκε εμπόδιο στη διεξαγωγή ενός εκ των σημαντικότερων τουρνουά στο τένις (4 στο σύνολο) το οποίο πραγματοποιείται μία φορά τον χρόνο.

Όλοι οι επαγγελματίες αντισφαιριστές έχουν ως στόχο-όνειρο να κατακτήσουν ένα από αυτά. Φέτος το πρώτο Grand Slam της χρονιάς έχει όλα τα αστέρια του εκτός από ένα. Αυτό που έχει την ακρίβεια του ελβετικού ρολογιού και τον εθισμό της σοκολάτας. Αυτόν που έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του παγκόσμιου τένις.

Τον Ρότζερ Φέντερερ. Για είκοσι συναπτά έτη με την παρουσία του στο ΑΟ καθόρισε το άθλημα με τις σπουδαίες ικανότητές του, το θέαμα που πρόσφερε, το ποιοτικό του επίπεδο, το ήθος του και χάρισε μοναδικές στιγμές στον κόσμο που τον ακολουθεί και τον παρακολουθεί.

Κυριαρχία - Ροτζερική εποχή

Ξεκίνησε την καριέρα του το 1998 και έλαβε μέρος στο πρώτο Australian Open το 2000. Τις δύο πρώτες χρονιές έφτασε μέχρι τους «32» ενώ το 2002 και το 2003 μέχρι τους «16». Το άστρο του φαινόταν ότι θα λάμψει και σε αυτό το Slam καθώς μέσα στο 2003 κατακτά τον πρώτο του τίτλο, στο Γουίμπλεντον, στο απλό των ανδρών. Το 2004 ήταν η αρχή για το ξεκίνημα μιας εποχής που φέρει το όνομα και τον μύθο ενός θρύλου, η οποία, ευτυχώς, ακόμα δεν έχει τελειώσει. Κατακτά το AO αποκλείοντας μεγαθήρια για την τότε εποχή, όπως Λέιτον Χιούιτ (No11), Νταβίντ Ναλμπαδιάν (No8), Χουάν Κάρλος Φερέρο (No3) και Μάρατ Σάφιν (πρώην Νο1 αλλά τότε Νο86).

Το 2005 δεν καταφέρνει να φτάσει μέχρι τον τελικό, χάνοντας στον ημιτελικό από τον τελευταίο. Αποκτά όμως ένα παράσημο-νίκη κόντρα στον σπουδαίο Αντρέ Άγκασι (Νο8 τότε) στα προημιτελικά. Επιστρέφει στον τόπο του «εγκλήματος» το 2006. Μια χρονιά που όλοι στο νησί θα τη θυμούνται γιατί στον τελικό του εν λόγω τουρνουά, για πρώτη φορά στην ιστορία του νησιού, καταφέρνει να προκριθεί Κύπριος τενίστας, ο Μάρκος Παγδατής. Ένα γεμάτο και απολαυστικό παιχνίδι στα δύο πρώτα σετ (5-7, 7-5, 6-0, 6-2), με τον Κύπριο πρωταθλητή να λυγίζει και να μην μπορεί να κάμψει την αντίσταση και την κλάση του αντιπάλου (όσοι δεν θυμάστε αυτή την εξαιρετική στιγμή για τον κυπριακό αθλητισμό μπορείτε να δείτε highlights του αγώνα στο YouTube - ευτυχώς υπάρχουν).

Το 2007 επιστρέφει στα courts της Μελβούρνης για να κατακτήσει τον 10ο Grand Slam τίτλο του και τρίτο Αυστραλιανό. Δύσκολη χρονιά, με δυνατούς αντιπάλους, καταφέρνει να αποκλείσει και να κερδίσει εκ νέου από τους «32» και μέχρι τον τελικό τους Γιούζνι, Τζόκοβιτς, Ρομπρέδο, Ρόντικ και Γκονζάλεζ. Τα έτη 2008-2009 αποφάσισε να μην «οπλοφορήσει» και έχασε από τους Τζόκοβιτς και Ναδάλ (ημιτελικό και τελικό αντίστοιχα). Στις 31 Ιανουαρίου 2010 ο dropshooter θέτει τους δικούς του όρους στο γήπεδο και με 3-0 σετ [6-3, 6-4, 7-6(11)] καθαρίζει τον τελικό κόντρα στον Άντι Μάρεϊ. Ακολούθησαν τέσσερις ημιτελικοί σε ισάριθμες χρονιές και μία αποτυχημένη χρονιά μέχρι τους «32», το 2015.

Από το 2013 όμως ταλαιπωρείται με τραυματισμούς και εκεί που όλοι πίστεψαν πως η εποχή ενός θρύλου τελειώνει, επιστρέφει το 2016 κάνοντας αισθητή την παρουσία του στον ημιτελικό, δίνοντας ραντεβού για το 2017 με μεγάλες υποσχέσεις. Επτά χρόνια υπομονή (ούτε 7 χρόνια φαγούρα να ήταν). Μπορεί να άργησε ο «βασιλιάς» να επιστρέψει στον θρόνο του, αλλά όλοι ήταν εκεί για να δουν τον μύθο να ξαναζωντανεύει. Κερδίζοντας τέσσερις παίκτες του Top10, μεταξύ άλλων και τη «νέμεσή» του Ράφαελ Ναδάλ, σε μια μονομαχία καθηλωτική, παίρνει τη ρεβάνς του 2009 με 3-2 σετ (6-4, 3-6, 6-1, 3-6, 6-3) μετά από 3 ώρες και 37 λεπτά.

Ένα στοιχείο το οποίο αποκτά ενδιαφέρον είναι ότι στη διοργάνωση αυτή ο βασιλιάς των courts «λάνσαρε» και το καινούργιο του on the rise backhand που έκανε «θραύση» και τον βοήθησε εν πολλοίς στο να σηκώσει την κούπα. Οι δύο φιναλίστ σφράγισαν αυτή τη μαγική βραδιά με τις εξής ατάκες: «Αν υπήρχε ισοπαλία ήμουν έτοιμος απόψε να την αποδεχθώ με τον Ράφα», είπε ο Φέντερερ. «Το άξιζε λίγο παραπάνω ο Ρότζερ» δήλωσε ο Ναδάλ. Τα λόγια τους χαρακτηρίζουν τον τελικό του 2017, με τους δύο αθλητές να αποδεικνύουν το ήθος, την αθλητική τους ποιότητα και τη σχέση που έχουν. Απέδειξε πως τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Ο Ελβετός με ένα back-to-back 20αρίζει (Grand Slam), γίνεται ο καλύτερος όλων των εποχών (GOAT) του αθλήματος και ισοφαρίζει σε κατακτήσεις Australian Open τον Τζόκοβιτς και τον Ρόι Έμερσον. Στον τελικό του 2018 αναμετράται με τον Κροάτη Μάριν Τσίλιτς, σε έναν συναρπαστικό αγώνα στα πέντε σετ [6-2, 6-7(5-7), 6-3, 3-6, 6-1].

Ο άνθρωπος-ρεκόρ

Τεχνικά άρτιος, με απίστευτη ποικιλία κινήσεων, σπεσιαλίστας σε όλα τα courts (χώμα, σκληρές επιφάνειες, γρασίδι), με ταχύτητα και εξαιρετική εκτέλεση στα χτυπήματά του δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει γενιές (παράδειγμα προς μίμηση για πολλά παιδιά) και να καταρρίψει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Κάποια από τα ρεκόρ του:

20 Majors στη συλλογή του (τα περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο αντισφαιριστή).

8 Κατακτήσεις Wimbledon, 6 Australian, 5 US Open (σερί).

Περισσότερους τελικούς στην ιστορία του αθλήματος (31).

Περισσότερους αγώνες σε Grand Slam (421) και περισσότερες νίκες (362).

Μεγαλύτερη παραμονή στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης της ATP (237).

Μεγαλύτερος σε ηλικία που ανέβηκε στο Νο1 (σχεδόν 37 ετών).

Τα όπλα του Φέντερερ

Τα όπλα του κορυφαίου αντισφαιριστή δεν φαίνεται να σκουριάζουν ή να καταστρέφονται. Ανανεώνει συχνά τη φαρέτρα του και εντυπωσιάζει ακόμη και σε αυτήν την ηλικία. Είναι κυρίως παίκτης της βασικής γραμμής (καλά δεν είναι και Ναδάλ - runner), εξαιρετικός στο φιλέ (σερβίς - βολέ), μια παλαιότερη τακτική όπως των παικτών Στέφαν Έντμπεργκ/ Τζον ΜάκΕνρο/ Πιτ Σάμπρας/ Ροντ Λέιβερ για να κερδίζουν εύκολους πόντους μετά από ένα καλό ή καλά τοποθετημένο σερβίς, αισθητική και έμπνευση που τρομάζουν σε κάθε αναμέτρηση. Ο Ελβετός κατάφερε να τελειοποιήσει το backhand με το ένα χέρι, να επιστρέφει μπαλιές με απίστευτη ακρίβεια και να υπερηφανεύεται για τα εξής: το slice του, το topspin του, το smash, το skyhook, το χάρμα ιδέσθαι tweener (χτύπημα ανάμεσα από τα πόδια). Μια ιδιοφυΐα, ένα φαινόμενο που δίνει άμα τη εμφανίσει του στο γήπεδο πραγματική παράσταση.

Γήινο φαινόμενο

Βέβαια, δεν παύει να είναι ο άνθρωπος της «διπλανής πόρτας» παρά τα εκατομμύρια και τις διακρίσεις που έχει στο ενεργητικό του. Ακόμα και μετά από 5 ώρες αγώνα, φαίνεται ακούραστος, ατσαλάκωτος, χιουμορίστας και πειραχτήρι. Θέλεις να βγεις μαζί του να τα πείτε και να τα πιείτε (φαντάζομαι απαγορεύεται). Φοβερό φιζίκ, ωραίος άντρας, γήινο σώμα (κοιλίτσα, τρίχα... Θυμίζει κάτι από Ημισκούμπρια «Greek lover». Δεν είναι κομμάτια όπως ο Φελπς ή ο Σπαλιάρας, θα 'θελαν πολλές, αλλά…). Απέδειξε ότι τίποτα από όλα αυτά δεν μετράνε όταν υπάρχει το ταλέντο. Με σκληρή δουλειά, κόπους, αγώνες, αποτυχίες, απογοητεύσεις (ναι και αν έχεις χρήματα γιατί είναι ακριβό άθλημα - βασιλικό) όλα είναι κατορθωτά. Η επιτυχία δεν είναι τιμωρός, είναι το παιδί του θράσους και αυτός ο σπουδαίος αθλητής γεννήθηκε με αυτό.

Μαρία-Όλγα Πιπέρη