Σαθρή η κοινωνία μας, σαθρό και το ποδόσφαιρό μας. Το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο, το άθλημα που αγαπάμε και δίνει εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους στην Κύπρο, γέμισε βρομιά και δυσωδία.

Δυστυχώς, το έχουν καταστρέψει. Πράματα και θάματα ακούμε τις τελευταίες μέρες γύρω από τα στημένα παιχνίδια. Και τι δεν ακούσαμε την Τετάρτη (12/02) στο δικαστήριο Λάρνακας, κατά την προσαγωγή των Δημήτρη Μασιά και Ανδρέα Κωνσταντίνου.

Ξεκαθαρίζουμε εξαρχής πως τα δύο προαναφερθέντα πρόσωπα τη δεδομένη στιγμή είναι απλώς ύποπτοι και δεν έχουν καταδικαστεί για οποιοδήποτε αδίκημα. Ωστόσο, όσα λέχθηκαν στο δικαστήριο μόνο προβληματισμό και αηδία προκαλούν. Τηλεφωνήματα σε πρόεδρο σωματείου για να στήσει παιχνίδι και σε παίκτες για να έχουν μειωμένη απόδοση, καταστρατήγηση κανονισμών διαιτησίας στη διάρκεια αγώνα και πάει λέγοντας.

Ακούμε, επίσης, για πακτωλό χρημάτων που τίθενται σε στοιχήματα σε πρακτορεία της Ασίας για κυπριακά παιχνίδια, για υπόκοσμο που διοικεί σωματεία, για προέδρους που είναι ταυτόχρονα και μάνατζερ, για ανίκανους διαιτητές και για την προκατάληψη που πλέον χτυπά κόκκινο και δείχνει ανίκητη.

Είναι δυνατόν όλα να είναι ψέματα και ο χώρος του κυπριακού ποδοσφαίρου να είναι αγγελικά πλασμένος; Οι μισές ομάδες δεν εμπιστεύονται πια τους Κύπριους διαιτητές. Και όχι άδικα με όσα ακούγονται και μετά τα χοντρά λάθη στα τελευταία παιχνίδια. Λάθη που βγάζουν μάτια.

Το ποδόσφαιρo μας βουλιάζει ολοένα στον βούρκο που κάποιοι επέλεξαν να το ρίξουν, με απώτερο σκοπό το προσωπικό τους κέρδος. Ο απλός κόσμος υποφέρει οικονομικά, στερείται πολλά, αλλά κάποιοι στον χώρο του ποδοσφαίρου είναι ζάμπλουτοι. Μετά διερωτόμαστε γιατί αδειάζουν τα γήπεδα. Είναι άραγε η κάρτα φιλάθλου η μόνη αιτία; Σίγουρα όχι.

Φοβάμαι πως τα χειρότερα έπονται για το δύσμοιρο κυπριακό ποδόσφαιρο. Από τη στιγμή που μπήκε το στοίχημα στη ζωή μας, πιστεύω πως όποια μέτρα και να ληφθούν οι επιτήδειοι θα βρίσκουν πάντα παραθυράκια για να ξεφεύγουν από την τσιμπίδα του νόμου, να τη «σκαπουλάρουν» και να βγάζουν μαύρο χρήμα.

Δυστυχώς, δεν ανακαλύψαμε την ταχινόπιττα! Το στοίχημα δεν αποτελεί σημερινή γάγγραινα για το κυπριακό ποδόσφαιρο. Ένα παράδειγμα να θυμίσω. Καλοκαίρι του 2004, στο Ισραήλ, σε ευρωπαϊκό (επαναληπτικό) παιχνίδι κυπριακής ομάδας. Έγιναν όργια στο πρώτο ημίχρονο. Θυμάστε κύριε Μουσκάλλη;

]]>