Ούτε και ο πιο απαισιόδοξος φίλος της Ομόνοιας δεν περίμενε να εξελιχθεί έτσι το χθεσινό «αιώνιο», με τους πράσινους ουσιαστικά να παραδίνονται απέναντι στον ΑΠΟΕΛ.

Οι ευθύνες βαραίνουν τους πάντες στο οικοδόμημα των πρασίνων, οι οποίοι ουσιαστικά δεν κατέβηκαν ποτέ στο ΓΣΠ για το παιχνίδι. Υποσχέσεις πολλές αλλά το πάθος μηδαμινό. Οι ποδοσφαιριστές έμοιαζαν χαμένοι, προφανώς και το πλάνο του Φερέρα δεν βγήκε (ίσως να φταίει και η κόκκινη κάρτα που ήρθε νωρίς), αλλά ακόμα και πριν απ' αυτό οι παίχτες είχαν έλλειψη συγκέντρωσης. Κάποιοι έμοιαζαν απλά θεατές, με οπαδούς των πρασίνων να τους χαρακτηρίζουν ως «επιβάτες», αφού κάθε χρόνο ακόμα και με διαφορετικούς ποδοσφαιριστές βλέπουν παρόμοιο έργο απέναντι στον ΑΠΟΕΛ.

Φαίνεται ότι το «τριφύλλι» ίσως να μην προετοιμάστηκε καλά στο ψυχολογικό κομμάτι, οι ποδοσφαιριστές που πατούσαν εντός των τεσσάρων γραμμών έμοιαζαν λες και δεν ήξεραν τι σημαίνει αυτός ο αγώνας για τον κόσμο. Ασυνεννοησία μεταξύ των παιχτών, αχρείαστα φάουλ, λάθος μεταβιβάσεις και τοποθετήσεις που οδήγησαν στην συντριβή από τον «αιώνιο».

Ο Φερέρα έχει ένα «βουνό» μπροστά του, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βάση και στην ψυχολογία των ποδοσφαιριστών και να σωθεί ότι σώζεται τον Ιανουάριο. Χρειάζεται ένα «restart» η Ομόνοια και οι υπεύθυνοι πρέπει να αρχίσουν από σήμερα δουλειά.