Η ανακοίνωση της αποχώρησης του Ματ Ντάρμπισαϊαρ έκλεισε ένα σημαντικό κεφάλαιο για την Ομόνοια.  Ο Άγγλος με δικιά του επιθυμία ζήτησε να φύγει, κάτι που έγινε σεβαστό από τον Χένινγκ Μπεργκ και τη διοίκηση των πρασίνων.

Προσωπικά δεν μου προκάλεσε έκπληξη… Από την μέρα που ο Χένινγκ Μπεργκ πάτησε το πόδι του στο νησί μας, οι μέρες του Άγγλου επιθετικού με το «τριφύλλι» στο στήθος έμοιαζαν να λιγοστεύουν. Μπορεί να ήταν ο πρώτος σκόρερ της περσινής Ομόνοιας, ωστόσο ο τρόπος παιχνιδιού του Ντάρμπισαϊαρ δεν σύναδε με το πλάνο που είχε στο μυαλό του ο Νορβηγός τεχνικός.

Προσέξτε κανείς δεν είπε ότι δεν είναι καλός επιθετικός, αλλά πως να το κάνουμε ο Ματ είναι ένας επιθετικός παλιάς κοπής με το κύριο του χαρακτηριστικό να στέλνει την μπάλα στα δίκτυα. Ο Μπεργκ έχει άλλα στο μυαλό του. Θέλει έναν γρήγορο φορ που να αναστατώνει την αντίπαλη άμυνα και να πιέζει συνεχώς τους αμυντικούς, κάτι που προφανώς ο Κακουλλής έκανε καλύτερα από τον Ντάρμπισαϊαρ.

Ο Άγγλος μπορεί να μην συνδύασε το πέρασμά του από την Κύπρο με τίτλους, ωστόσο αγαπήθηκε και εκτιμήθηκε από τον κόσμο της Ομόνοιας για την αγνότητα, την επαγγελματικότητα αλλά και την αγάπη που είχε με τα αντίπαλα δίκτυα.

Αυτό που μου κίνησε περισσότερο την περιέργεια είναι ότι ο 34χρόνος επιθετικός δέχθηκε να παραμείνει στο ρόστερ μέχρι οι πράσινοι να βρουν επιθετικό με σκοπό να μην αφήσει την ομάδα γυμνή στον επιθετικό τομέα.

Γι’ αυτό και άλλα πολλά ο Ματ Ντάρμπισαϊρ αξίζει τουλάχιστον ένα ευχαριστώ από τον κόσμο της Ομόνοιας…