Η συμπερίληψη του Ολυμπιακού στην πρώτη εξάδα θεωρήθηκε για πολλούς έκπληξη αφού κανείς δεν περίμενε να είναι στο γκρουπ των «μεγάλων». Φυσικά το άξιζε 100% και μπορούσε κάλλιστα να είχε μπει και νωρίτερα και να μην περίμενε το τέλος της α' φάσης. Τα χάλασε κάπως για ένα διάστημα όπου στον πάγκο του έκατσε ο Λεωνίδας Βόκολος αλλά εν τέλει τα κατάφερε.

Τώρα ήρθε η πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου. Σημαντικό επίτευγμα που έρχεται έπειτα από 30 χρόνια. Δεν ήταν όμως βόμβα μεγατόνων. Και αυτό γιατί ο Ολυμπιακός με την έλευση του Τσέντομιρ Γιανέφσκι... μεγάλωσε κι άλλο και απέδειξε πως είναι υπολογίσιμος αντίπαλος. Ξέρει τι θέλει στο γήπεδο και ετοιμάζεται να πανηγυρίσει κούπα έπειτα από 44 χρόνια (1977 το μοναδικό κύπελλο).

Η πρόκριση στον τελικό απέναντι στην ΑΕΛ ήρθε δικαιότατα. Και στα δύο παιχνίδια η ομάδα του Τακτακαλά έβγαλε απίστευτη ωριμότητα στο παιχνίδι της και οδήγησε τα πράγματα εκεί που ήθελε. Και τα κατάφερε, αποδεικνύοντας πως με σωστή τακτική, πείσμα και θέληση όλα γίνονται. Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα, η χρονιά είναι ήδη... ονειρεμένη και θέλει να την κλείσει ιδανικά. Με ένα τρόπαιο και έξοδο στην Ευρώπη. Οι Ολυμπιακοί ζουν και αναπνέουν για τον τελικό της 15ης Μαΐου στο ΓΣΠ και αναμένουν πως θα γίνει με κόσμο για να απολαύσουν αυτή τη γιορτή.