Και εγένετο φως... Το χρίσμα του κεντρικού φορ στον Ολυμπιακό πάει στον Μιχάλη Μανιά. Ο Χριστόφορος Τορναρίτης μας έχει συνηθίσει στην επιλογή ποδοσφαιριστών-στοιχημάτων που μέσω του Ολυμπιακού ψάχνουν επανεκκίνηση 360 μοιρών. Σ' αυτή τη κατηγορία άνετα θα έμπαιναν και οι Σαρφό-Γουίλσον. Αμφότεροι είχαν εξαιρετικές χρονιές στην Αλσβένσκαν Λίγκα με Μάλμε και Σούντσβαλ και για διαφορετικούς λόγους είχαν μία καθοδική πορεία.

Αναμφίβολα, η επιλογή του έχει λιγότερο ρίσκο από αυτήν του Λούκας Αλκαράθ για τον πάγκο. Επίσης, στην Ανόρθωση, από τις 27 εμφανίσεις που είχε οι πέντε ήταν ενδεκαδάτες, προϊόν όπως υποστηρίζεται και της μη αρμονικής σχέσης που είχε με τον Τιμούρ Κετσπάγια. Συνεπώς, στο χέρι του είναι να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.

Ο ροδίτης φορ έχει αποδείξει από την παρουσία του στον Αστέρα Τρίπολης ότι αν και δεν είναι ο μεγάλος σκόρερ (τύπου Μπαράλες), ξέρει πως να κάνει την παρουσία του απόλυτα αισθητή στην αντίπαλη άμυνα. Η καλύτερη του χρονιά στη Σούπερ Λιγκ ήταν το 17/18 όταν μέτρησε 12 γκολ σε 28 συμμετοχές. Σίγουρα σε τρία χρόνια μπορούν να γίνουν πολλά, όμως, να ξεχάσει τη μπάλα που γνώριζε, δύσκολο.