Ο Νίκος Κωστένογλου κατάφερε να μεταλαμπαδεύσει τη μαχητικότητα και το φιλότιμο που είχε ως ποδοσφαιριστής, αλλά και τη σοβαρότητα και την ταπεινοφροσύνη που έχει πλέον ως προπονητής, στους ποδοσφαιριστές της Εθνικής Κύπρου. Στα δέκα χρόνια που διετέλεσε κεντρικός οπισθοφύλακας στην ΑΕΚ Αθηνών, από το 1994 έως το 2005, πραγματοποιώντας συνολικά 304 συμμετοχές με τον δικέφαλο αετό στο στήθος, ο Κωστένογλου δεν ήταν ποτέ ο τεράστιος αμυντικός, η ηγετική μορφή της ΑΕΚ, όπως ήταν για παράδειγμα ο Στέλιος Μανωλάς στην άμυνα.

Ήταν, όμως, ένας ποιοτικός παίκτης, με φιλότιμο και ψυχή, εργατικός μέσα στο γήπεδο, που έδινε το άπαν των δυνάμεών του για την ομάδα. Ένας αθόρυβος ποδοσφαιριστής, που ουδέποτε προκάλεσε οποιοδήποτε πρόβλημα. Εξ ου και ήταν αγαπητός και έχαιρε εκτίμησης από τον φίλαθλο κόσμο και τους συμπαίκτες του. Ουδέποτε ο Κωστένογλου, ως ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, αποδοκιμάστηκε ή βρέθηκε στο στόχαστρο οπαδών των άλλων μεγάλων ελληνικών ομάδων. Ουδέποτε προκάλεσε και ουδέποτε έδωσε αφορμή για οτιδήποτε. Το ίδιο είναι και ως προπονητής. Δεν είναι τυχαίο που η ΑΕΚ τρεις φορές κατέφυγε στη λύση Κωστένογλου για τον πάγκο της, έστω και ως υπηρεσιακός προπονητής, γνωρίζοντας ότι με τον εξαιρετικό του χαρακτήρα, αλλά και τις γνώσεις και τις ικανότητες που έχει, θα μπορούσε να «κερδίσει» τους παίκτες.

Αυτόν, λοιπόν, τον αδαμάντινο χαρακτήρα που έχει φαίνεται πως κατάφερε να τον μεταδώσει και στους ποδοσφαιριστές της εθνικής μας ομάδας. Πιο ώριμος, πλέον, ο Κωστένογλου «κέρδισε» τους παίκτες της Κύπρου και αυτό είναι το άλφα και το ωμέγα για έναν προπονητή. Να μπορεί, δηλαδή, να εμπνέει τους ποδοσφαιριστές του. Σίγουρα δεν είναι (ακόμα τουλάχιστον) ο πολύ μεγάλος προπονητής με περγαμηνές. Ούτε οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής μας έγιναν όλοι… παικταράδες από τη μια μέρα στην άλλη. Με την εικόνα, όμως, που έβγαλαν στα τρία τελευταία επίσημα παιχνίδια με τον Κωστένογλου στον πάγκο, κόντρα σε Σλοβακία, Κροατία και Σλοβενία, έστειλαν ενθαρρυντικά μηνύματα για το μέλλον.

Όταν βλέπεις τον 36χρονο Παπουλή να τρέχει ασταμάτητα μέχρι το 80', όταν ο Πίττας στις καθυστερήσεις του αγώνα έχει δυνάμεις για να τρέξει στα μετόπισθεν, να βγάλει άμυνα και να επιχειρήσει αντεπίθεση, όταν ο Αρτυματάς στη μεσαία γραμμή… ακόμα τρέχει, τότε εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι κάτι αλλάζει, επιτέλους, στην Εθνική Κύπρου. Το ζητούμενο, βέβαια, είναι η συνέχεια και η σταθερότητα. Αυτά είναι που έχουν μεγάλη σημασία στο ποδόσφαιρο. Η συνέχεια τον Σεπτέμβριο…