Aν σας έλεγαν ότι μία ομάδα έχει βαθμολογική συγκομιδή 22 βαθμούς σε 12 αγώνες, πώς θα φανταζόσασταν την υπόλοιπη πορεία της στο πρωτάθλημα; Κάνοντας απλές μαθηματικές πράξεις, και συμπεριλαμβάνοντας και το χειρότερο σενάριο στο μυαλό σας, πολύ πιθανόν να καταλήγατε στην πρόβλεψη ότι αυτή η ομάδα στα εναπομείναντα 16 παιχνίδια θα μάζευε τουλάχιστον 40 βαθμούς.

Έλα, όμως, που στον Ολυμπιακό λογάριαζαν χωρίς... πολλούς ξενοδόχους; Εν πρώτοις, οι μαυροπράσινοι έχασαν τον προπονητή τους. Ο Γιάννης Πετράκης έθεσε γερά θεμέλια στο κτίσιμο της ομάδας, κάνοντάς την να δουλεύει σαν καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι. Ακολούθως, ο κορωνοϊός κτύπησε τον Τακτακαλά, αφήνοντας πίσω ολέθριες συνέπειες στη φυσική κατάσταση, στο αγωνιστικό μομέντουμ και, το κυριότερο, στους επιθετικούς αυτοματισμούς και λειτουργικόγητα των μαυροπρασίνων.

Σ' αυτά προσθέτουμε και το εφιαλτικό παιχνίδι με την ΑΕΛ που έφερε τον εκτεταμένο χρονικά παροπλισμό δύο πολύ σημαντικών ποδοσφαιριστών, όπως οι Σαρφό και Ζαχαρίου, οι οποίοι αποβλήθηκαν. Παράλληλα, ο νεοπροσληφθείς Λεωνίδας Βόκολος έδειχνε να μην μπορεί να γυρίσει τον διακόπτη.

Εν κατακλείδι, ο σοβαρός τραυματισμός του Σαμπίνια και η μη ύπαρξη βάθους στα στόπερ για να πάρουν ανάσες Αντρέου και Σωτηρίου, είχαν κάνει την κατάσταση ακόμα δυσκολότερη. Η έλευση του Τσέντομιρ Γιαννέφσκι, ο οποίος γνωρίζει τις πραγματικότητες του νησιού, σε συνδυασμό με την επιστροφή των Σαρφό-Ζαχαρίου και η ανάκαμψη παικτών κλειδιών, όπως οι Γκουστάβο και Νανίσιο, επέτρεψαν στον Ολυμπιακό να τερματίσει στην 6η θέση στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος μετά από 10 χρόνια.

Όλη αυτή η αναστροφή κλίματος περιγράφεται ανάγλυφα και στον ύμνο της ομάδας: «Σαν θρύλος γυρίζεις με κάτασπρα φτερά, σαν μαύρο διαμάντι που εκπέμπει τη λάμψη ξανά»!