5 Νοεμβρίου 2021. Ο Σταύρος Παπασταύρου ρωτήθηκε στην δημοσιογραφική διάσκεψη με αφορμή το θέμα Τζον Χριστοδούλου, γιατί δεν παραχωρήθηκε ο Λοΐζου. Ο ισχυρός άνδρας της Ομόνοιας απάντησε με ερώτηση «Γιατί δεν δίνουν πάνω από 2.5 για τον Λοΐζου»; Όσον αφορά το πρόσφατο σίριαλ, η Ομόνοια συναίνεσε να θέσει ως τιμή παραχώρησης τα 2.5 εκατομμύρια, παραδεχόμενη ουσιαστικά το λάθος της. 

Χρειαζόταν να πιέσει ο παίκτης για να καταλάβει κανείς ότι θέλει να κάνει ότι όλοι οι 19χρονοι ταλαντούχοι συνομήλικοί του, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη... να παίξει δηλαδή στο κορυφαίο επίπεδο στην Ευρώπη; Η Μπρουζ μας απέδειξε με πλήθος ποδοσφαιριστών ότι είναι το ενδιάμεσο σκαλί που ψάχνουν για να παίξουν σε Πρέμιερ, Σέριε Α και Λα Λίγα. Επίσης, αν κάποιος θεωρεί ότι η Κύπρος προσφέρει ουσιαστική εξέλιξη στο παιχνίδι ενός ποδοσφαιριστή, τότε το άρθρο ολοκληρώνεται εδώ. 

Εγώ θα πιστώσω τους ανθρώπους της Ομόνοιας με πολύ καλές προθέσεις (η πλειονότητα τουλάχιστον) και πραγματικά αισθάνομαι ότι αγαπούν και είναι περήφανοι για το «βλαστάρι» τους. 

Σ' αυτό το θέμα όμως δεν λειτούργησαν προστατευτικά. Άφησαν όλες εκείνες τις τοξικές γλώσσες (που στη χώρα μας είναι πολλές) να λένε ή να εννοούν ότι «ο νους του Λοΐζου επήρεν αέρα» ή «έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του». 

Στη χώρα μας, όταν κάποιος νέος εκφέρει μία καθαρή αφιλτράριστη ειλικρινή άποψη, πρέπει να περνάει από το λαϊκό δικαστήριο των δήθεν «σοφών». Το ενδεχόμενο να ξέρει τι αξίζει δεν συζητείται. Συζητείται η κατά τους «ειδικούς» ασέβεια και μεγαλοϊδεατισμός. Λες και υπάρχει ηλικιακό όριο για να κυνηγήσει κανείς τα όνειρά του. 

Απλά, για την ιστορία, στις σοβαρές Ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές χώρες (οι οποίες έχουν επιπρόσθετα και ανταγωνιστικές Εθνικές ομάδες) κανένας ποδοσφαιριστής δεν περιμένει πάνω από 3 χρόνια για να κάνει το «ξεπέταγμά» του.