Ξέρετε γιατί η ανακοίνωση του Τιμούρ Κετσπάγια ως νέου ομοσπονδιακού αντιμετωπίστηκε από τη μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου με ένα κρυφό χαμόγελο αισιοδοξίας; Όχι γιατί έχει στο βιογραφικό του επιτυχίες (που έχει), ούτε γιατί μπορεί να ανατρέψει την πορεία ενός οικοδομήματος που δεν έχει τις βάσεις για να φτάσει στην υπέρβαση. Η εξήγηση είναι πολύ πιο ανθρώπινη. Σαν λαός έχουμε πολύ σοβαρά προβλήματα νοοτροπίας και συμπεριφοράς, έτσι, αν είναι κάτι που μάθαμε να εκτιμάμε τα μέγιστα, είναι η ντομπροσύνη και η ευθύτητα, μαζί με υψηλό αίσθημα ηθικής. Στοιχεία τα οποία διαθέτει ο Γεωργιανός τεχνικός. Αυτός είναι και ο λόγος που παρεξηγείται κάποιες φορές. Γιατί είναι τόσα πολλά τα στραβά που βλέπει και θέλει να τα πει, που μαζεύονται μέσα στο μυαλό του, γίνονται κουβάρι και οδηγείται σε ξεσπάσματα.

Ξεσπάσματα που μαντέψτε ποιοι τα έχουν ανάγκη για να «κολυμπήσουν» σ’ αυτό το κύμα αλήθειας που πλέει κατά πάνω τους. Οι ιθύνοντες της ΚΟΠ και τα σωματεία που την αποτελούν, τα οποία δεν έκαναν ποτέ μα ποτέ την αυτοκριτική τους για το πόσο ανοιχτά είναι σε ρηξικέλευθες αλλαγές για την αναβάθμιση της Εθνικής.

Ο Τιμούρ Κετσπάγια γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, έχει σχεδόν με τους πλείστους ποδοσφαιριστές προσωπική σχέση και γενικά ανήκει στο πλαίσιο σκέψης της προηγούμενης επιτυχημένης πρόσληψης του Πάμπου Χριστοδούλου. Αυτό που θα χρειαστεί να κάνει, πέραν από το να δώσει κάποιες αρχές στα αποδυτήρια, είναι να πείσει αυτά τα παιδιά (πιθανώς με τον δικό του εκρηκτικό του τρόπο) για την αξία του ομαδικού πνεύματος, τη βαρύτητα της φανέλας και, το κυριότερο, για την αξία των εαυτών τους, που με τα εύκολα λάθη, λ.χ. στον Βόλο και στο Μπέλφαστ καταδίκασαν την προοπτική τους.