Έριξε χρήμα, έχτισε μια σπουδαία ομάδα, ανάγκασε παραδοσιακούς και μεγάλους συλλόγους να πέσουν στο β΄ γκρουπ, έγραψε ιστορία με την είσοδό του στα πλέι οφ, όμως, στον Άρη δεν συμβιβάζονται με τα μέχρι στιγμής κατορθώματα της ομάδας και ζητούν περισσότερα. Άλλωστε, η «ελαφρά ταξιαρχία» απέδειξε ότι έχει το σθένος, την ποιότητα και την αποφασιστικότητα για τα πάντα. Ή σχεδόν για τα πάντα.

Αναντίλεκτα, ο Άρης διαθέτει μία από τις ισχυρότερες ομάδες στο κυπριακό πρωτάθλημα, ένα σύνολο που γοητεύει, και κατά πολλούς ίσως είναι το καλύτερο. Είναι σαν μια καλοκουρδισμένη ορχήστρα, σαν ένα παζλ στο οποίο ταίριαξαν άρτια τα κομμάτια του. Το μεγάλο ερώτημα για την «ελαφρά ταξιαρχία», μια ομάδα δίχως εμπειρίες και παραστάσεις, ήταν πώς θα παρουσιαζόταν στα πλέι οφ, στα κρίσιμα δηλαδή και κομβικά παιχνίδια, εκεί που η μπάλα καίει. Και το κερδίζει κι αυτό το στοίχημα με τον παλικαρίσιο τρόπο που αγωνίζεται!

Αρχικά, κατάφερε να παγώσει το ΓΣΠ όταν πήγε στη Λευκωσία για να αντιμετωπίσει τον ΑΠΟΕΛ, ύψωσε το ανάστημά του με τον Απόλλωνα, «υπέταξε» την ΑΕΚ, ενώ ακόμη και με δέκα παίκτες δεν… δέχτηκε να χάσει από την Ανόρθωση. Ενδεικτικό της σπουδαίας παρουσίας της ομάδας του Αλεξέι Σπιλέφσκι είναι ότι στη δεύτερη φάση του πρωταθλήματος συνέλεξε τους περισσότερους βαθμούς από κάθε άλλη ομάδα, ενώ μαζί με τον Απόλλωνα είναι οι δύο αήττητες ομάδες.

Συγκεκριμένα, ο Άρης πήρε εννέα από τους 15 διαθέσιμους βαθμούς, έναν λιγότερο έχει ο ΑΠΟΕΛ, στους έξι ακολουθεί η Ανόρθωση, Πάφος και Απόλλωνας έχουν από πέντε, ενώ στην τελευταία θέση είναι η ΑΕΚ με τρεις βαθμούς. Πλέον, το δείγμα δεν είναι απλώς μεγάλο, είναι υπεραρκετό.

Η «ελαφρά ταξιαρχία» δεν έχει απλώς τις δυνατότητες για να τσεκάρει ένα από τα ευρωπαϊκά εισιτήρια. Αυτό το ερώτημα απαντήθηκε προ πολλού. Πέντε στροφές πριν από το φινάλε, ο Άρης στοχεύει στην… πτήση που οδηγεί στο Champions League. Kαι γιατί όχι, την κορυφή!