Εν αντιθέσει με μεγάλη μερίδα του κόσμου της Ανόρθωσης, ο Τιμούρ Κετσπάγια δεν... χαλάστηκε από την ισοπαλία με τον ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ. Το έδειξε και στις δηλώσεις του μετά το ντέρμπι ότι θεωρεί ικανοποιητικό τον βαθμό στην έδρα των γαλαζοκιτρίνων αλλά η αλήθεια είναι ότι φάνηκε ξεκάθαρα και κατά τη διάρκεια του αγώνα πως αυτός ήταν ο πρώτιστός του στόχος.

Το ερώτημα που βασανίζει αρκετούς οπαδούς της ομάδας είναι γιατί σε ένα τέτοιο παιχνίδι, απέναντι σε έναν ΑΠΟΕΛ ναι μεν βελτιωμένο αλλά σαφώς όχι τόσο που να δικαιολογεί τέτοια προσέγγιση, ο προπονητής της Ανόρθωσης δεν επέλεξε να κυνηγήσει με περισσότερες αξιώσεις το τρίποντο και προτίμησε να παίξει συντηρητικά. Θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει ότι είναι... πάγια τακτική του Γεωργιανού στα εκτός έδρας ντέρμπι και όντως είναι, όμως ο κάθε αγώνας έχει τις δικές του συνθήκες.

Με τον ΑΠΟΕΛ πιο αδύναμο απ' ότι συνήθως και με την Ανόρθωση ήδη πίσω βαθμολογικά κι έχοντας χαμένο έδαφος να καλύψει, είναι λογικό να προκύπτει προβληματισμός τόσο σε σχέση με την εμφάνιση της ομάδας που καθόλου δεν άρεσε, όσο και με την προσέγγιση του Κετσπάγια.

Θέλει πρωτάθλημα ή δεν θέλει; Μήπως θέλει αλλά αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί και κάνει ό,τι πρέπει για να σφραγίσει τουλάχιστον την Ευρώπη; Γιατί λίγο περισσότερο να ρίσκαρε ο Κετσπάγια στο ΓΣΠ, ίσως τώρα να μιλούσαμε για ένα μεγάλο διπλό που έφερε την «Κυρία» σε απόσταση αναπνοής από την κορυφή. Δεν το... τόλμησε όμως κι αφού είναι ο τολμών που νικά, η Ανόρθωση αρκέστηκε στην ισοπαλία.

Μια ισοπαλία που την άφησε στο -4 από την κορυφή (γλίτωσε το -6) και που την κρατά σε ρόλο αουτσάιντερ για τον τίτλο. Γιατί κακά τα ψέματα, οι κυανόλευκοι μέχρι στιγμής υστερούν σε σχέση με τις άλλες τρεις διεκδικήτριες του τίτλου και θα πρέπει να αλλάξουν πολλά για να έχουν πιθανότητες να στεφθούν αυτοί πρωταθλητές. Όχι μόνο στο θέμα... τόλμης βεβαίως αλλά και αγωνιστικά.