Ένα δίκαιο το είχε ο Τιμούρ Κετσπάγια. «Όταν χάνεις μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι είναι δύσκολο να μιλήσεις».

Η Ανόρθωση επιθετικά, έκανε όλα όσα έπρεπε κόντρα στην ΑΕΛ κι όμως έχασε με 2-1. Η ομάδα της Αμμοχώστου ήταν καταιγιστική και θα μπορούσε να φύγει ακόμα και με το τρίποντο. Όμως παράλληλα με την δυστοκία, για άλλη μια φορά βρέθηκε αντιμέτωπη με τα αμυντικά λάθη. Κι αν η βολίδα του Έουλερ δύσκολα μπορούσε να αποφευχθεί, η άτυχη στιγμή του Αραγιούρι έβαλε από νωρίς μεγάλη πίεση στην «Κυρία».

Αυτό που κρατά αλλά και προβληματίζει παράλληλα την Ανόρθωση είναι το γεγονός πως βρήκε ναι τα αποθέματα να αντιδράσει, ωστόσο η δυστοκία είναι ένα πρόβλημα υπαρκτό που δυσκολεύει τα δεδομένα στους κυανόλευκους. Η ομάδα της Αμμοχώστου έφτιαξε σωρεία ευκαιριών όμως από καθαρά δική της δυσλειτουργία δεν έφτασε στο δεύτερο (ή και στο τρίτο) γκολ που θα της χάριζε βαθμό ή βαθμούς.

Δεν θα μπορούσε να μην απασχολεί παράλληλα και η φάση του 79’. Ο Ρουσιάς έχασε το άχαστο και ούτε ο ίδιος δεν πίστευε τι δεν έβαλε, αφού εντελώς μόνος από μισό μέτρο, έστειλε την μπάλα ψηλά έξω. Για μια ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό, δεν δικαιολογούνται τέτοιες χαμένες ευκαιρίες, ειδικά όταν βρίσκεται πίσω στο σκορ. Σίγουρα όμως δεν φταίει ο Κύπριος επιθετικός για το χαμένο παιχνίδι της Ανόρθωσης.

Στους κυανόλευκους δεν έχουν καιρό για χάσιμο αφού την Πέμπτη ακολουθεί το εντός έδρας παιχνίδι με τη Φλόρα Ταλίν, στο οποίο η Ανόρθωση θα ψάξει τη νίκη. Κυρίως για ψυχολογικούς λόγους…