Η περίπτωση του Νικόλα Ιωάννου είναι ξεκάθαρη και μας οδηγεί στο να εξαγάγουμε συμπεράσματα για το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας. Ο Νικόλας εδώ και καιρό έψαχνε μια καλή μεταγραφή για το εξωτερικό και ιδιαίτερα για την Αγγλία, της οποίας το ποδόσφαιρο εκτιμά περισσότερο από κάθε άλλης χώρας, λόγω βέβαια και της σχέσης που είχε με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Έπαιξε λοιπόν ο Νικόλας με τον ΑΠΟΕΛ σε πολλούς αγώνες στην Ευρώπη, Τσάμπιονς και Γιουρόπα Λιγκ. Έκανε σπουδαία παιχνίδια και με την Εθνική ομάδα, οπόταν στα 25 του χρόνια ήλθε επιτέλους η πρόταση για καριέρα στην Αγγλία και στη Νότιγχαμ Φόρεστ. Πήρε ό,τι πήρε ο ΑΠΟΕΛ κι έδωσε στον Ιωάννου την ελευθέρας στο χέρι για να πάει στην Αγγλία να κάνει καριέρα στη Νότιγχαμ αφού αυτό ήταν το όνειρό του. Ξεκίνησε λοιπόν τις προπονήσεις επί αγγλικού εδάφους ο Νικόλας και σιγά-σιγά κέρδισε και θέση στην ενδεκάδα. Έπαιξε τέσσερα-πέντε παιχνίδια κι εκεί που όλα πήγαιναν καλά έκανε ένα σκληρό φάουλ σε αντίπαλο, δέχθηκε κόκκινη κάρτα και τέλος από τη Νότιγχαμ! Μετά από αρκετές εβδομάδες βγήκε φως.

Η Νότιγχαμ δεν ήθελε άλλο τον Νικόλα. Δεν τον υπολόγιζε καθόλου γι' αυτό και προέκυψε ενδιαφέρον από τον Άρη Θεσσαλονίκης. Προσωπικά βλέπω και διαπιστώνω ότι η μεγάλη καριέρα που ονειρευόταν ο Νικόλας στην Αγγλία τελείωσε. Δεν πιστεύω ότι οποιαδήποτε άλλη ομάδα από το μεγάλο νησί θα κοιτάξει να πάρει από τον Άρη τον Νικόλα. Φίλοι μου, έγραψα όλα τα πιο πάνω για να καταλάβετε τη διαφορά επιπέδου του κυπριακού ποδοσφαίρου από την αγγλική Championship. Εδώ ο Νικόλας έπαιζε περπατητός, εκεί άντεξε πέντε αγωνιστικές!