ΤΟΥ ΚΡΙΤΩΝΑ ΚΑΨΑΛΗ

Η ποδοσφαιρική λογική λέει, ότι αφού δεν μπορείς να αλλάξεις τους παίκτες μιας ομάδας μεσούσης της σεζόν, αλλάζεις τον προπονητή, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, έχει τη βάση της. Ισχύει όμως στην περίπτωση του Απόλλωνα Λεμεσού;

Η Λεμεσιανή ομάδα έχασε ένα κρίσιμο ντέρμπι την περασμένη Δευτέρα από τη συμπολίτισσα της ΑΕΛ και το έχασε αν κρίνουμε από όσα είδαμε από τους δέκτες των τηλεοράσεων μας, δίκαια.

Η ΑΕΛ είχε ζωντάνια, έπαιξε με μυαλό και τακτική και πίεσε τον Απόλλωνα στα αδύνατα του σημεία. Ποια είναι αυτά;

Φάνηκαν από τις πρώτες φάσεις στο γήπεδο μετά την έναρξη του αγώνα.

1. Ο Απόλλωνας παραδοσιακά στα δύσκολα και κρίσιμα παιχνίδια δεν κατεβαίνει με τη σωστή ψυχολογία. Το τεράστιο άγχος των παικτών του φάνηκε από την πρώτη άστοχη (στα περιστέρια) επέλαση και σέντρα του Πέδρο. Ακολούθησε ένα τσουφ του Γιούστε το οποίο παρ΄ ολίγο να στοιχίσει αν ευστοχούσε ο Άντονι Γεωργίου, ακολούθησε το λάθος του Δημητρίου όταν έστειλε την μπάλα στα πόδια του αντιπάλου του για να ξεκινήσει έτσι η φάση του τέρματος της ΑΕΛ.


2. Ο Απόλλωνας πάσχει αμυντικά. Εν πρώτοις οι Γιούστε, Ρομπέρζ, Βασιλείου, Πέδρο έχουν πλέον τα χρονάκια τους παρά το ότι ουδείς αμφισβητεί την αξία τους. Ο Απόλλωνας ίσως χάσει το πρωτάθλημα γιατί αυτοί οι αμυντικοί (κυρίως οι κεντρικοί) δεν έχουν αντικαταστάτες για να μπορούν να παίρνουν ανάσες. Η παραχώρηση του Σάλαϊ, εν ολίγοις θα στοιχίσει, εκτός κι αν εγκλιματιστούν γρήγορα οι Κατελάρης, Ψύχας και Μαλεκκίδης. Υπάρχει όμως χρόνος γι' αυτό;


3. Η ομάδα έχει την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος. Γιατί άραγε χρειαζόταν τον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ και δεν ενισχύθηκε αμυντικά; Μετά την έλευση του Ολλανδού, ο οποίος είναι μεν τεχνίτης αλλά με αδύναμο σουτ και όχι στην καλύτερη φυσική κατάσταση, η ομάδα δείχνει να προσαρμόζεται στα μέτρα του. Σχεδόν δουλικά. Ο Μπίσεσβαρ επίσης μέχρι στιγμής δεν δείχνει ότι μπορεί να συνεργαστεί άψογα με τους δύο τοπ σκόρερ της ομάδας, τον Πίττα και τον Ντικινί. Την περασμένη Δευτέρα κυριολεκτικά ήταν χαμένος στο γήπεδο. Τον βλέπαμε τη μια να ζητά την μπάλα από τους αμυντικούς για να κάνει παιχνίδι και την επόμενη στιγμή ανέβαινε στη θέση του σέντερ φορ.


4. Ο Απόλλωνας έχει γενικά ένα πρόβλημα σύνδεσης στις γραμμές του. Όταν παίζει 4-4-2 έχει περισσότερη συνοχή και κινείται καλύτερα ως ομάδα σε σχέση με άλλα συστήματα τα οποία δεν φαίνεται να του βγαίνουν.


5. Ο τερματοφύλακας του, Δημητρίου, είναι εξελίξιμος χρειάζεται όμως περισσότερη δουλειά ώστε να γίνει καλύτερος χειριστής με την μπάλα στα πόδια.


6. Η ομάδα έχει ένα κεφάλαιο που λέγεται Πίττας. Οφείλει να τον εξελίξει ως επιθετικό και όχι να τον διαλύσει τρέχοντας πάνω κάτω επί 90 λεπτά μέχρι τελικής εξουθένωσης.


7. Στο κέντρο του γηπέδου έχει καλύτερες επιλογές από τον Μάρκοβιτς: Τα μηχανάκια Σακέτι, Ματέι και Ντένιτς και οπωσδήποτε τον πληθωρικό Χάμπο.

Ίσως κάποιος να έκανε αναφορά και στον προπονητή Πετράκη. Του οποίου οι παραστάσεις φτάνουν μέχρι την έξοδο του ΠΑΣ Γιάννινα στο Κύπελλο Ουέφα.

Το πρόβλημα όμως είναι φαίνεται βαθύτερο. Όλα αυτά τα χρόνια η διοίκηση προσπαθεί μεν αλλά έχει αποτύχει σε έναν κρίσιμο τομέα. Να κτίσει τη νοοτροπία μιας μεγάλης ομάδας, η οποία αναδεικνύεται μεγάλη κυρίως στα δύσκολα.