Ευτυχώς, φέτος, αντιλήφθηκαν στην ομοσπονδία ότι χωρίς να ενισχυθεί η κυπριακή διαιτησία με ξένους ρέφερι δύσκολα θα έβγαινε η χρονιά. Το είπε και ο Μπερνάρντ Λαγιέκ στους παράγοντες των ομάδων την προπερασμένη Παρασκευή ότι «δεν έχουμε διαιτητές για την Α’ Κατηγορία. Έχουμε έξι διαιτητές (Θουκής Θουκυδίδης, πρόεδρος Νέας Σαλαμίνας, 24/02/2020)». Ίσως να έβαλε και κάτι από την τσέπη του ο Λαγιέκ, αλλά ας είναι, παραδέχτηκε το πρόβλημα.
Αν θέλουν πραγματικά στην ομοσπονδία κάποια στιγμή να βάλουν γερές βάσεις στην κυπριακή διαιτησία, οφείλουν να αποδείξουν στην πράξη ότι η αναβάθμιση περνάει μέσα από αντικειμενικά κριτήρια. Τόσα χρόνια όχι μόνο βλέπαμε τα ίδια άτομα να κάνουν επαναλαμβανόμενα λάθη, αλλά έμεναν και ατιμώρητα λες και κάποιοι τους παρείχαν προστασία. Αυτό από μόνο του δημιούργησε απίστευτη προκατάληψη στον κόσμο για την ίδια την ομοσπονδία.
Με αυτά που λέμε δεν υποστηρίζουμε ότι δεν υπάρχουν ρέφερι στην κατηγορία Elite που δεν έχουν τα εφόδια να προχωρήσουν. Για παράδειγμα, οι Λούκας Σωτηρίου και Τιμόθεος Χριστοφή, ίσως και ο Κυριάκος Χριστοδούλου, έδειξαν να έχουν δυνατότητες. Ενδεχομένως και κάποιοι άλλοι. Ναι μεν οι προαναφερθέντες έκαναν λάθη, κάποτε και μεγάλα, στη φετινή χρονιά, αλλά αυτά δεν ήταν επαναλαμβανόμενα και ετεροβαρή. Συν τοις άλλοις, δεν έδωσαν σημαντική αφορμή στον κόσμο να δημιουργήσει τόσο μεγάλη προκατάληψη εναντίον τους. Αν διαπιστωθεί στο μέλλον ότι δεν είναι άξιοι για να διευθύνουν αγώνες στην Α’ Κατηγορία, αυτό θα είναι μια άλλη συζήτηση.
Υ.Γ.: Αν πρέπει να πάρουν ένα μάθημα οι Κύπριοι διαιτητές από τους περισσότερους ξένους που έρχονται και σφυρίζουν κυπριακούς αγώνες, είναι το πλεονέκτημα που αφήνουν στα φάουλ όταν εκδηλώνεται επιθετική ενέργεια. Το γιατί οι πλείστοι (όχι όλοι, για να είμαστε δίκαιοι) δικοί μας δεν το κάνουν είναι άγνωστο. Αυτή η παράμετρος σχετίζεται και με το θέαμα. Ας σταματήσουν επιτέλους κάποιοι να «κατακρεουργούν» το άθλημα.]]>