Σίγουρα χαιρόμαστε γιατί τον τελευταίο καιρό κάποιες ομάδες οπαδών βγάζουν προς τα έξω το ανθρώπινο πρόσωπο του αθλήματος. Είτε με εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό για το βαρύτατο πένθος λόγω του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, είτε για συμπαράσταση προς οικογένειες που έχασαν νέα παιδιά λόγω καρκίνου ή άλλων ασθενειών. Ταυτόχρονα, όμως, αγαπητοί μου φίλοι προβληματιζόμαστε έντονα, γιατί στα γήπεδά μας κατά καιρούς παρουσιάζονται εξαιρετικά επικίνδυνα φαινόμενα που απειλούν μέχρι και ανθρώπινες ζωές!

Δύο τέτοια φαινόμενα, που δεν πρέπει με τίποτα να περάσουν απαρατήρητα, συνέβησαν πρόσφατα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Στην πρώτη περίπτωση, φωτοβολίδα που εκτοξεύθηκε με ειδικό πιστόλι, πέρασε ξυστά από κεφάλια ποδοσφαιριστών και φιλάθλων! Αν χτυπούσε κάποιον, τότε σίγουρα θα θρηνούσαμε. Σε μια δεύτερη περίπτωση, στο ίδιο γήπεδο, κροτίδα προσγειώθηκε πάνω σε δύο νεαρούς προκαλώντας τους εγκαύματα. Ο ένας οδηγήθηκε και στο νοσοκομείο, ενώ στον άλλο οι πρώτες βοήθειες παρασχέθηκαν στο ιατρείο του γηπέδου.

Είναι να απορεί κανείς πώς όλα αυτά τα «πυρομαχικά» περνούν εντός γηπέδου. Δεν γίνεται κανένας έλεγχος στις εισόδους των σταδίων; Μήπως γίνεται έλεγχος που δεν αποδίδει, καθώς όλα τα επικίνδυνα αντικείμενα περνούν με άλλους τρόπους εντός γηπέδου; Να σας πω κάτι; Εγώ και οι συνάδελφοί μου δεν είμαστε αστυνομικοί ντεντέκτιβ για να ανακαλύψουμε τι ακριβώς συμβαίνει και κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή να θρηνήσουμε θύματα. Ο έλεγχος και η πρόληψη, το είπαμε χίλιες φορές, είναι δουλειά των αρμοδίων στα στάδια, είτε αυτοί λέγονται επιτηρητές, είτε αστυνομικές δυνάμεις, είτε οποιοιδήποτε άλλοι, οι οποίοι δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Κι όμως, πρέπει και οφείλουν να μας προστατεύσουν…