Ακούω πολύ συχνά το τελευταίο διάστημα διάφορους – «επίσημους» ή μη – με αφορμή το ανέβασμα του Λοΐζου Λοΐζου να θυμούνται το κόψιμο του νεαρού παίκτη της Ομόνοιας από τον Νίκο Κωστένογλου. Ο Ομοσπονδιακός τεχνικός, θυμίζουμε, δεν τον είχε στις επιλογές του τον περασμένο Μάρτιο για τις αναμετρήσεις με την Εσθονία. Πραγματικά, πόσο άσκοπο είναι αυτό το πράγμα; Είναι αλήθεια ότι ο Λοΐζου είναι σε εξαιρετική φόρμα. Τότε, όμως, που ο Ελλαδίτης κόουτς τον άφησε εκτός ήταν πολύ πεσμένος. Σωστή ή λάθος, αυτή ήταν η απόφασή του και πάρθηκε θεωρώ βάση των εμφανίσεων αυτών του παίκτη. Προσωπικά, του δίνω πίστωση για την τότε απόφασή του.

Αν, για παράδειγμα, είχε αυτή τη στιγμή υποχρεώσεις η Εθνική και δεν καλούσε τον Λοΐζου θα ήταν «έγκλημα». Γιατί σώνει και καλά να στεκόμαστε σε αυτή την απόφαση; Δεν ήταν το τέλος του κόσμου. Εξάλλου, ο μικρός έχει πολλά χρόνια μπροστά του για να πάρει αμέτρητες κλήσεις στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Πόσο θα στεκόμαστε σε μία κλήση που δεν έγινε; Ο Νιλ Λένον, ο οποίος φαίνεται να συνέβαλε πολλά στο ανέβασμα του 19χρονου, έβαλε στη σωστή του διάσταση το φαινόμενο «Λοΐζος Λοΐζου».

Ο προπονητής των πρασίνων είπε μετά τον αγώνα με την Ανόρθωση: «Ο Λοΐζου ήταν ασταμάτητος, είναι τρομερό ένα τόσο νεαρό παιδί να είναι τόσο καλός παίκτης και σε πολύ άριστη φυσική κατάσταση. Θα πρέπει να τον αφήσουμε να ωριμάσει σιγά-σιγά. Να αναπτυχθεί. Θα γίνει ένα αστέρι». Αυτό είναι. Ο μικρός είναι ένα αναδυόμενο αστέρι που χρειάζεται να ωριμάσει – ποδοσφαιρικά και μη - και είμαστε σίγουροι έχει πολλά να δώσει. Όχι μόνο στην ομάδα του, αλλά και γενικότερα στο κυπριακό ποδόσφαιρο.