Το γεγονός ότι οι ομάδες μας κατατάσσονται ψηλά στις θέσεις χρησιμοποίησης ξένων παικτών δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του CIES, τρεις κυπριακές ομάδες έχουν θέση στο Top5 των ομάδων με το μεγαλύτερο ποσοστό λεπτών που δόθηκε σε μη γηγενείς παίκτες, ενώ 11 από τις 12 βρίσκονται στο Top100 της Ευρώπης.

Η έρευνα του CIES συμπεριλαμβάνει τις 474 ομάδες των 31 κορυφαίων πρωταθλημάτων της Ευρώπης με βάση το ποσοστό χρόνου συμμετοχής που πήραν στους αγώνες πρωταθλήματος οι μη γηγενείς παίκτες, από την αρχή της σεζόν μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου. Είναι γνωστό ότι οι κυπριακές ομάδες στηρίζονται σε ξένους ποδοσφαιριστές και αδυνατούν να αναδιοργανώσουν τις ακαδημίες τους, ούτως ώστε να μπορούν να ετοιμάσουν παίκτες για την πρώτη ομάδα.

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται οι ομάδες μας να επενδύσουν σε τεχνογνωσία, σε εξειδικευμένο προσωπικό, να δαπανήσουν ώρες και χρήμα και να καταστρώσουν ένα εντελώς νέο πλάνο. Γιατί, άραγε, οι σύλλογοί μας προτιμούν ως επί το πλείστον να αγοράζουν και να χρησιμοποιούν ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό; Διότι είναι η εύκολη λύση. Πρόκειται για έτοιμους ποδοσφαιριστές, ασχέτως αν στο τέλος της ημέρας μερικοί από αυτούς δεν ικανοποιούν τις προσδοκίες.

Πόσοι Κύπριοι και ποιοι από αυτούς άραγε θα προαχθούν στις πρώτες ομάδες; Όσοι βγάζουν μάτια. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι όσοι δεν ξεχωρίζουν δεν είχαν περιθώρια βελτίωσης ή ότι δεν χάνονται ταλέντα. Mάλιστα, πολλές φορές διαπιστώνουμε ότι αρκετοί Κύπριοι που «ανεβαίνουν» στην επαγγελματική ομάδα δεν δείχνουν σημάδια προόδου.

Η ποδοσφαιρική παιδεία, η αντίληψη, η ταχύτητα της σκέψης, ο επαγγελματισμός, «καλλιεργούνται» από μικρή ηλικία. Το δε ταλέντο πρέπει να σμιλεύεται συνεχώς. Η στροφή προς τις ακαδημίες δεν είναι μια απλή κουβέντα. Απαιτεί θυσίες. Οι κυπριακές ομάδες δεν είναι έτοιμες ή ικανές για μια τέτοια μεγάλη στροφή. Ας το παραδεχτούμε...