Κατανοώ απόλυτα τη δίψα κάθε οπαδού για κατάκτηση τίτλου από την ομάδα του. Κατανοώ απόλυτα τη δίψα κάθε οπαδού να βρεθεί στο πλευρό της ομάδας του, αφού για πολλούς το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής και έκφρασης, είναι η ψυχαγωγία τους. Εδώ και ενάμιση χρόνο, απ’ όταν ξέσπασε η πανδημία, οι οπαδοί στερήθηκαν τις ομάδες τους και οι ομάδες τον κόσμο τους. Όλοι ανυπομονούμε να δούμε ξανά γεμάτες τις κερκίδες, να δούμε φιλάθλους να δίνουν παλμό και ένταση. Όμως, τους τελευταίους μήνες όλοι στερηθήκαμε πολλά και όλα θα πρέπει να γίνουν στην ώρα τους και με τον σωστό τρόπο.

Για να περάσω στην ουσία, θέλω να θίξω όλα όσα είδαμε το βράδυ της Δευτέρας μετά την κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλήματος από την Ομόνοια. Και που κατά πάσα πιθανότητα θα δούμε και το Σάββατο μετά το τέλος του τελικού κυπέλλου, είτε από τους οπαδούς της Ανόρθωσης είτε από τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Αλλά και την Παρασκευή κατά τη διαμαρτυρία που προγραμματίζεται να γίνει από τους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ.

Για να ξεκαθαρίσω κάτι, πιστεύω πως όποια ομάδα κι αν κατακτούσε τον τίτλο θα είχαμε το ίδιο ξέσπασμα από τους οπαδούς της. Διότι, αν και είμαστε σε συνθήκες πανδημίας και εναπόκειται στη συνείδηση του καθενός αν θα βάλει την υγεία και την προσπάθεια που γίνεται όλους αυτούς τους μήνες πάνω από την κατάκτηση ενός τροπαίου, σε τέτοιες περιπτώσεις το συναίσθημα συνήθως κυριεύει τη λογική. Κι αυτό γιατί ο κόσμος κουράστηκε και σωματικά και ψυχολογικά από όλο αυτό που ζούμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Την ίδια ώρα όμως, αν και τους καταλαβαίνω, διαφωνώ με τις τόσες χιλιάδες (ως επί το πλείστον ενήλικες) που αψήφησαν τις υπάρχουσες συνθήκες και συμπεριφέρθηκαν λες και ζούμε σε φυσιολογικές καταστάσεις. Γι’ αυτό και έγραψα πιο πριν πως εναπόκειται στη συνείδηση του καθενός τι θα πράξει από τη στιγμή που του δίνεται το «Οκ».

Η μεγαλύτερή μου απορία όμως είναι η εξής: Από τη στιγμή που εδώ και ενάμιση χρόνο τα γήπεδα είναι κλειστά, γιατί δόθηκε άδεια για παρουσία κόσμου στον τελικό κυπέλλου; Κι από εκεί άρχισαν όλα… Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου! Επειδή όταν δίνεις άδεια για τον τελικό κυπέλλου το πιο δίκαιο είναι να δώσεις άδεια και στην ομάδα που κατακτά το πρωτάθλημα λίγες μέρες νωρίτερα. Όπως και εν τέλει έγινε. Και αφού όλοι γνωρίζαμε τι θα ακολουθούσε, δεν θα ήταν προτιμότερο να άνοιγε εντελώς το γήπεδο για να φιλοξενήσει 20 χιλιάδες κόσμο, όπου σίγουρα θα γινόταν και πιο σωστός έλεγχος; Γιατί, όση αστυνομική δύναμη κι αν υπήρχε στο «Ηλίας Πούλλος», μου φαίνεται εντελώς αδύνατο να πρόλαβαν να ελέγξουν 20 χιλιάδες εκστασιασμένους οπαδούς. Αν είχαμε τόση οργάνωση στην Κύπρο, θα ήμασταν σε άλλο επίπεδο… Και επαναλαμβάνω πως κατά πάσα πιθανότητα τα ίδια θα δούμε και μετά τον τελικό κυπέλλου.

Με λυπεί αφάνταστα γιατί για άλλη μια φορά σε τούτο τον δύσμοιρο τόπο αποδείχθηκε πως εφαρμόζουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά και το μόνο που εύχομαι είναι αυτή η κατάσταση να μην μας πάρει αρκετά πίσω…

Περισσότερο, όμως, λυπάμαι για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους από τον κορωνοϊό, για τους ανθρώπους που νόσησαν και χρειάστηκε να νοσηλευτούν μόνοι τους χωρίς να έχουν κανέναν δικό τους στο πλευρό τους, για τους ανθρώπους που έχασαν τις δουλειές τους, που μειώθηκε ο μισθός τους, που είδαν τις επιχειρήσεις τους να καταρρέουν. Για τους γονείς που μετέτρεψαν τα σπίτια τους σε γραφεία, για τους μαθητές και τους φοιτητές που έπρεπε να κάνουν μάθημα μέσω υπολογιστών. Για τα μικρά παιδάκια που ξέχασαν τι πάει να πει ελεύθερο παιχνίδι, που από την πρώτη μέρα της χρονιάς στα νηπιαγωγεία έμαθαν να κρατάνε αποστάσεις, που δεν μπορούν να αγκαλιάσουν τους φίλους τους, που στο διάλειμμα έχουν διαχωριστικές λωρίδες για να μην πλησιάσουν παιδιά άλλης τάξης. Τι εξήγηση πρέπει να τους δώσουμε;

Τέλος, εύχομαι πραγματικά από τη νέα σεζόν ο κόσμος να μπορεί να δώσει κανονικά το παρών του στα γήπεδα, όλοι μας να επιστρέψουμε στην κανονικότητά μας και να μην ξαναμπούμε στη διαδικασία να μοιράζουμε ευθύνες!