Είναι ευδιάκριτο ότι η διαιτησία μας έχει τα θεματάκια της. Παρουσιάστηκαν τέτοια και στα πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος, κι ας είμαστε μόλις στη 2η αγωνιστική της σεζόν. Ακόμη και με τη βοήθεια του VAR δεν αποφεύγονται λάθη, κάποιες φορές και κραυγαλέα. Ελπίζουμε στη συνέχεια να δούμε βελτίωση και η διαιτησία να παίξει το δικό της (σωστό) ρόλο στη δίκαιη έκβαση των αγώνων, σφυρίζοντας εννοείται γι’ όλους το ίδιο.

Στη αδυναμία, όμως, κάποιων διαιτησιών, οι παίκτες δεν πρέπει να ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Και εξηγούμε τι εννοούμε. Είδαμε φάσεις που... φώναζαν για κάρτες και μάλιστα κόκκινες. Παίρνουμε για παράδειγμα αυτή που δόθηκε στον Χάμπο Κυριάκου του Απόλλωνα στον αγώνα με τον Άρη. Το τονίζουμε, ο παίκτης των γαλάζιων δεν είναι καθόλου από τους σκληρούς παίκτες του κυπριακού πρωταθλήματος, απλά τη συμπεριφορά του σε αυτή τη φάση παίρνουμε ως παράδειγμα. Ο διαιτητής (σ.σ. Κυριάκος Χριστοδούλου) ορθά την έδωσε, αφού όντως το φάουλ ήταν σκληρό με τον Χάμπο να βγαίνει με τις «σχάρες» στο πόδι του Μάριους Στεπίνσκι. Η αντίδραση του παίκτη, όπως και άλλων σε άλλες περιπτώσεις που παρουσιάζονται έκπληκτοι με τον ίδιο τρόπο, δίνουν αφορμή και στην κερκίδα να αντιδράσει.

Το σύνθημα «σφύρα καλά που.... γιε» κι άλλα τέτοια αρχίζουν. Κι αυτή είναι και η πιο ήπια αντίδραση. Έστω κι αν ο τηλεοπτικός φακός δικαιώνει τον ρέφερι, όπως και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η εντύπωση μένει και ο καθένας βρίσκει το πάτημα να λέει ότι ο τάδε διαιτητής μάς αδίκησε, παραβλέποντας το γεγονός ότι αυτό που έκανε ήταν απλά η εφαρμογή των κανονισμών.