Τι άθλοι ήταν κι αυτοί που ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα! Πρώτα ο Παναθηναϊκός με την κατάκτηση του 7ου τίτλου στην Ευρωλίγκα κι ύστερα ο Ολυμπιακός με την πρώτη κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου σε διασυλλογικό επίπεδο στο ποδόσφαιρο.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που από δικά της λάθη δεν πρωταγωνιστεί μόνιμα στον αθλητισμό. Διαθέτει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να βλέπουμε κάθε χρόνο ομάδες, αθλητές και αθλήτριές της σε τελικούς. Έχει παράγοντες που ρίχνουν εκατομμύρια για να ενισχύσουν τις ομάδες τους, ενώ, πέραν των ξένων, οι μικρότερες ομάδες προσφέρουν στις μεγάλες, σχεδόν κάθε χρόνο, ατόφια ταλέντα, σε όλα τα αθλήματα, από το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το χάντμπολ, το πόλο…

Ένα πράγμα εδώ και δεκαετίες λείπει από την Ελλάδα και φρενάρει τις ομάδες της. Η συνεργασία μεταξύ των μεγάλων συλλόγων. Από τον καιρό που ήμασταν στην Αθήνα, πριν το 2000, επικρατούσε ένας πόλεμος μεταξύ των παραγόντων που μεταφερόταν στις κερκίδες για να συμμετάσχουν και οι οπαδοί. Τόσο επικίνδυνος ήταν ο πόλεμος αυτός, που κάποια στιγμή κλάψαμε σοβαρούς τραυματισμούς, θρηνήσαμε και θύματα! Τόσα χρόνια η μόνη σοβαρή κίνηση που έγινε ήταν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία εκεί που πρέπει διεξάγει αγώνες κεκλεισμένων των θυρών, ενώ απαγορεύεται μόνιμα και η μετακίνηση οπαδών.

Θα μου πείτε τώρα ότι δεν γίνεται αθλητισμός χωρίς κόσμο στο γήπεδο. Φίλοι μου, όταν ο κόσμος, όταν οι παράγοντες δεν αντιλαμβάνονται το συμφέρον τους, πολύ σωστά πήραν δυναμικά μέτρα. Τουλάχιστον έτσι δεν κινδυνεύουν αθώοι πολίτες. Κι όταν καμιά φορά το αντιληφθούν τι χάνουν που δεν συνεργάζονται, ίσως έχουμε και την επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα, σε μια Ελλάδα η οποία μπορεί μόνιμα να βρίσκεται στις κορυφαίες θέσεις της Ευρώπης, όπως μας έδειξαν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός!