Κλειστό Ολυμπιακό κολυμβητήριο. Αυτό ζήτησαν από την πολιτεία τέσσερις από τους πιο πρωτοκλασάτους κολυμβητές μας, τον περασμένο Δεκέμβριο, στη συνέντευξη που παραχώρησαν στον υποφαινόμενο, υπό τις ευλογίες και του πρώην πρωταθλητή μας Σταύρου Μιχαηλίδη.

Βλέποντας όμως την εξωπραγματική, υπερηχητική παρουσία της Κάλιας Αντωνίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, που συνοδεύτηκε με διαδοχικά παγκύπρια ρεκόρ (όπως και του νεαρότερου αδελφού της Νικόλα) στην υπερσύγχρονη Ντούνα Αρένα, το φτωχό μου μυαλό ευλόγως διερωτάται πώς μία χώρα με 11 ναυτικούς ομίλους, νησί, δεν απέκτησε ακόμη κλειστό Ολυμπιακό κολυμβητήριο;

Η σπουδαιότερη και ιστορικότερη επιτυχία της Κυπριακής κολύμβησης στηρίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος σε όλα εκείνα τα στοιχεία που μεταλαμπαδεύονται από το σπίτι (οικογενειακό περιβάλλον), το αθλητικό σπίτι του ΝΟΛ, όμως το ορόσημο και σημείο καθοριστικής ανακατεύθυνσης είναι ο ανταγωνισμός που προσφέρει το NCAA (Πανεπιστημειακό ΗΠΑ).

Ιδιαίτερα, τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε όλο και περισσότερες έφηβες παγκόσμιες πρωταθλήτριες, όπως η Πιλάτο (16), η Μάκιντος (15), η Ο'κάλαχαν (18). Στα 19 της, η Τόρι Χασκ λ.χ. θεωρείται έτοιμη αθλητρία. Ήταν κομβική επιλογή για την πρωταθλήτριά μας η επιλογή της Αλαμπάμα, γιατί (ας είμαστε ρεαλιστές) μπήκε σε ένα νέο κόσμο άλλων μεγαλύτερων ταχυτήτων.

Αυτόν τον ωραίο και ταυτόχρονα απαιτητικό κόσμο θα εξερευνήσει και ο Νικόλας Αντωνίου (18χρ), που συμφώνησε με το Καλιφόρνια Μπέρκλι. Ο «Νίτρο» ετοιμάζεται να βαδίσει στον ίδιο δρόμο, που κολυμπά η «τορπίλη της Μπάμα».

Ας γίνει αυτή η πορεία φως για να δούμε τη σημασία των εγκαταστάσεων. Η πολιτεία πραγματικά μπορεί να φτιάξει ένα υπερσύγχρονο κλειστό κολυμβητήριο, καθώς η τεχνογνωσία υπάρχει λόγω της ξενοδοχειακής βιομηχανίας. Είναι εφικτό να γίνει, και η απόδειξη είναι το «Γλαύκος Κληρίδης» στον Αγρό.