Τις τελευταίες μέρες τρέχω με ιλιγγιώδη ταχύτητα, άσχετο αν δεν το σηκώνει ούτε η ηλικία, ούτε και η υγεία μου, προκειμένου να ολοκληρώσω την έκδοση του βιβλίου, «Με τους θεούς του Ολύμπου!». Μια ποδοσφαιρική ιστορία που ξεκίνησε πριν 57 ολόκληρα χρόνια και ολοκληρώθηκε με την τουρκική εισβολή του 1974...

Μέσα μου περνούν σαν παλιά, μαυρόασπρη κινηματογραφική ταινία, οι σκηνές των αγώνων εκείνης της εποχής. Ιδιαίτερα των αγώνων της Ομόνοιας (1972-73) και του ΑΠΟΕΛ (1973-74). Ήταν οι άνισες, πολλές φορές, μάχες των κοινών θνητών απέναντι στους θεούς του Ολύμπου. Από τη μια πλευρά ο Καϊάφας, ο Χαραλάμπους, ο Παμπουλής, ο Τάσος, ο Στυλιανού, ο Στεφανής και από την άλλη, ο Δομάζος, ο Σιδέρης, ο Παπαϊωάννου, ο Κούδας...

Και μέσα από αυτή τη μαυρόασπρη ταινία να βλέπεις σπουδαίο ποδόσφαιρο εποχής, με παίκτες που τα έδιναν όλα στα «τσιμεντένια» κυπριακά γήπεδα και στα «μιξ» γήπεδα της Ελλάδας, με λίγο χόρτο και πολύ χώμα! Κι όμως, αυτή η εποχή θεωρώ ότι ήταν πολύ πιο αληθινή από τη σημερινή, πολύ πιο αγνή. Ήταν ακόμα η εποχή της φανέλας! Τότε πρωτοεμφανιζόταν το χρήμα καθώς βρισκόμασταν μεταξύ ερασιτεχνισμού και ημιεπαγγελματισμου. Σήμερα έχουμε επαγγελματισμό, έχουμε χρήμα αλλά ψεύτικο, καθώς τα πάντα βασίζονται στην ψευτιά... Σήμερα δεν μετρούν οι θεοί του Ολύμπου αλλά το χρήμα!

Έζησα εκείνη την εποχή και τη φέρνω στη μνήμη μου με θαυμασμό και νοσταλγία. Και νιώθω τυχερός γιατί έλαχε σε μένα ο κλήρος για να γράψω την ιστορία εκείνης της εποχής.

Κυρίες και κύριοι, σας χαιρετώ από το ΓΣΠ όπου ο Ολυμπιακός Λευκωσίας υποδέχεται τον Παναθηναϊκό, από το ΓΣΟ όπου η ΑΕΛ θα συναντηθεί με τον Ολυμπιακό Πειραιώς, από το ΓΣΖ όπου η ΕΠΑ του Χάβρανεκ συγκρούεται με τον ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης, από το ΓΣΠ όπου η Ομόνοια κλείνει ραντεβού με την ΑΕΚ Αθηνών, από το ΓΣΠ όπου ο ΑΠΟΕΛ ως μεγάλο φαβορί θα παίξει με τον Πανιώνιο...